اذعان داریم که برخی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) مانند عمان سفارت خانه شان را در سوریه باز نکردند و ‘یوسف بن علوی’ وزیر امورخارجه عمانی ها، ۶ ماه پیش به دمشق رفت، همچنین منابع آگاه اطلاع داده اند که دولت منامه درصدد است، هفته آینده سفارتش را در دمشق باز کند و خالد بن خلیفه وزیر امورخارجه بحرین در دیدار سپتامبر (شهریورماه) گذشته خود با ولید المعلم همتای سوری اش، او را به گرمی در آغوش کشید، این بدان معنی است که همگرایی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) با سوریه بسیار زود آغاز شد، اما بازگشایی سفارت امارات به خاطر روابط مستحکم اش با عربستان دارای اهمیت بسیار زیادی است و بعید نیست، امارات به حلقه ارتباطی غیر مستقیم سوریه و عربستان تبدیل شود.
سرویس بین الملل ” رواپرس ” :
روز گذشته ‘عبدالباری عطوان’ نویسنده و تحلیلگر مشهور و سردبیر رأی الیوم نوشت ؛
سوریه در این روزها تیتر اصلی روزنامه ها و خبر نخست شبکه های خبری است؛ نه به خاطر این که تنها کشور عربی مورد تهاجم اسرائیل به شمار می رود، بلکه به خاطر آن که پای هیأت های دیپلماتیک عربی و حاشیه خلیج (فارس) به دمشق باز شده و پیش بینی می شود صف این کشورها برای از سرگیری روابط با دمشق و ارتقای آن حتی در سطحی بسیار بالاتر از دوران پیش از جنگ داخلی سوری ها طولانی شود.
در ادامه این مطلب آمده است: روز پنجشنبه شاهد بازگشایی سفارت امارات متحده عربی در دمشق و همچنین فرود یک فروند هواپیمای خطوط هوایی سوریه با ۱۵۰ سرنشین در فرودگاه تونس بودیم که حامل توریست هایی بود که تعطیلات آخر سال خود را در این کشور سپری کنند، آنها به کشوری رفتند که با هفت هزار سلفی در قالب گروه های تندرو مسلح و با حمایت آمریکا و کشورهای حاشیه خلیج (فارس) در صدد سرنگونی دولت سوریه بودند.
این حجم زیاد هیات های سیاسی و دیپلماتیک به دمشق نشان می دهد، با آغاز سال جدید میلادی بر تعداد آنها افزوده شود و شاهد هواپیماهای رهبران عربی باشیم که در فرودگاه دمشق فرود خواهند آمد و خواستار روابط حسنه با رهبران سوری خواهند بود.عقیده راسخ داریم که ” عمر البشیر ” نخستین رهبر عرب نخواهد بود که با بشار اسد در فرودگاه دمشق به گرمی دیدار می کند.
اکثریت رهبران عرب متقاعد شده اند که اسد در حاکمیت سوریه باقی بماند و معارضان مسلح که طی هفت سال گذشته با حمایت های آمریکا، اروپا، ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج (فارس) در صدد سرنگونی دولت دمشق بودند، روبه پایان هستند و اعلام هفته گذشته دونالد ترامپ برای خروج نیروهای آمریکایی از سوریه، این حقیقت را ثابت می کند و بیانگر این است که دروازه سوریه برای بازگشت عرب ها به آن بیش از گذشته بازتر شده است.
واقعا نمی توانیم بگوییم که عادی سازی روابط عرب ها با سوریه و رهبران عرب در راستای ضربه زدن به اشغالگران اسرائیلی است یا برای توجیه از سرگیری روابط آنها با تل آویو، اما آنچه جالب توجه می نماید، این است که برخی کشورها سفارت خود را در دمشق باز کردند که پیشگام عادی سازی روابط با تل آویو بودند و از وزیران و تیم های ورزشی اسرائیلی استقبال کردند، این درحالی است که سوریه از جمله کشورهای است که همواره با انواع عادی سازی روابط با اشغالگران مخالف بوده و هست و تاکنون یک اسرائیلی را به کشورش راه نداده است.
اذعان داریم که برخی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) مانند عمان سفارت خانه شان را در سوریه باز نکردند و ‘یوسف بن علوی’ وزیر امورخارجه عمانی ها، ۶ ماه پیش به دمشق رفت، همچنین منابع آگاه اطلاع داده اند که دولت منامه درصدد است، هفته آینده سفارتش را در دمشق باز کند و خالد بن خلیفه وزیر امورخارجه بحرین در دیدار سپتامبر (شهریورماه) گذشته خود با ولید المعلم همتای سوری اش، او را به گرمی در آغوش کشید، این بدان معنی است که همگرایی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) با سوریه بسیار زود آغاز شد، اما بازگشایی سفارت امارات به خاطر روابط مستحکم اش با عربستان دارای اهمیت بسیار زیادی است و بعید نیست، امارات به حلقه ارتباطی غیر مستقیم سوریه و عربستان تبدیل شود.
به باور من برکناری عادل الجبیر از مقام وزارت امورخارجه عربستان که همواره جمله مشهورش این بود که رئیس جمهوری سوریه باید در هر صورت حاکمیت را ترک کند و همزمانی آن با گشایش سفارت امارات به صورت تصادفی رخ نداده است.
به صورت خلاصه باید گفت که عرب ها با حالت پشیمانی به سوریه بازخواهند گشت، چرا که ارتش سوریه تمامی توطئه ها را خنثی و رهبران سوری در برابر دشمنان مقاومت کردند و با وجود حجم نقشه های براندازی بازهم ازپای ننشستند.
سوریه در محوری قوی به نام ‘محور مقاومت’ عضویت دارد که قدرتمند و دارای سلاح های پیشرفته با قدرت بازدارندگی بالایی است که برای نخستین بار توانسته است مقابل اشغالگران اسرائیلی بایستد و حمایت یک کشور ابرقدرت به نام روسیه را با خود دارد، کشوری که برای شکست قلدری آمریکا از جان و مال خود گذشت. این محور پس از شکست واشنگتن در سوریه و تنها گذاشتن تحقیر آمیز متحدان عرب و کرد خود، از نفوذ بسیاری بالایی برخوردار شده است.
