گروه های کردی در ادلب حضور ندارند با این وصف اردوغان در این منطقه چه می خواهد و به دنبال چیست؟
روزنامه سوزجوی ترکیه با انتشار گزارشی با عنوان در ادلب چه کار داریم به قلم زینب گورجاعلی روزنامه نگار معروف این کشور، در خصوص حضور ترکیه در سوریه وکشته شدن بی دلیل سربازان این کشور در ادلب نوشت: ترکیه خبر جان باختن 33 تن از سربازان کشور را در یک حمله از سوی نیروهای ارتش سوریه در ادلب را نه از زبان شخص رئیس جمهور ترکیه و یا یکی از وزرا، بلکه از زبان استاندار حاتای شنید…! اردوغان چند ساعت پس از اعلام این خبر پدیدار شد…
درپی انتشار این خبر همه از اردوغان انتظار داشتند که قبای ریاست جمهوری را بر تن نموده و با این صفت در راستای اتحاد و همبستگی کشور پیام هایی را ارائه دهد.اما اردوغان قبای رئیس حزب عدالت و توسعه را برتن نمود و خطاب به نمایندگان این حزب با استفاده از ادبیات حزب عدالت و توسعه سخنرانی کرد. او طی سخنانی در گردهمایی با نمایندگان حزب عدالت و توسعه از جان باختن 36 تن از نظامیان ترکیه درجریان حمله ای که در شب 27 فوریه در ادلب صورت گرفته خبر داد. لیکن جالب این جاست که در متن سخنرانی اردوغان که در وب سایت رسمی ریاست جمهوری منتشر شد، تعداد نظامیان ترک که در این حمله جان باختند، از زبان اردوغان به 34 نفر تقلیل یافت. اردوغان در این سخنرانی نیز مثل همیشه سیب و گلابی را در یک سبد قرار داد و به دلخواه سیب و یا گلابی را از سبد بیرون آورد. عرصه های مبارزه نظامیان ترک، رقبا و دشمنان را با یکدیگر قاطی کرده و دم از قهرمانی زد.
رئیس جمهور ترکیه با انتقاد از گفتمان:”در سوریه چکار دارید؟”، به ملت ترکیه تشر زد و در باره دو عملیات جداگانه ای که در سوریه ادامه دارد، مبارزه با تروریسم و حمایت از تروریست های اخوانی را نیز با یکدیگر مخلوط نمود … بیایید به شکلی که گویا برای دیگران تعریف می کنیم، به تشریح این وضعیت بپردازیم…
عملیات های سپر فرات، شاخه زیتون و چشمه صلح در چارچوب عملیات های ضد تروریستی علیه شاخه گروه تروریستی پ.ک.ک در سوریه انجام گرفت. این امر درحالی است که در ادلب نه پ.ک.ک و نه پ.ی.د هیچ کدام حضور ندارند.این را نیز نه ما بلکه وزاری اردوغان می گویند.
در ادلب تروریست های جهادگر (سلفی) که تحت عنوان مخالفین سوری با ارتش اسد می جنگند، مستقر هستند. از سویی درحال حاضر نیروهای ارتش ترکیه در ادلب به عنوان بخشی از سرزمین های سوریه، با دولت سوریه که از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است، درحال جنگ است و این نیز برای ملت ترکیه قابل قبول نیست. یعنی در اینجا اعتراضات نه به شکل:”در سوریه چکار داریم؟” بلکه به شکل “در ادلب چکار داریم؟” ادامه دارد. البته ماجراجویی حزب عدالت و توسعه در ادلب از ابتدا اشتباه بود. آنها در ابتدا سعی کردند این را نیز در قالب عملیات های قبلی در سوریه به عنوان عملیات مبارزه با تروریسم جلوه دهند و آن را به خورد ملت بدهند، اما موفق نشدند.سپس این عملیات را یک اقدام ضروری برای بقای ترکیه خواندند، اما تا کنون هیچ کس دلیل جنگیدن ما در درون خاک سوریه علیه دولت مشروع سوریه، که از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است و ارتباط این جنگ با بقای ترکیه را برای ما توجیه نکرده است.
اخیراً نیز وضعیت انسانی در ادلب و غیرنظامیانی که به دلیل درگیری ها از این منطقه فرارکرده اند را بهانه قرار داده و دلیل مداخله ترکیه در این منطقه تبلیغ مینمایند. این درحالی است که در پی جان باختن 33 تن از نظامیان ترکیه در ادلب، پناهجویانی که سالهاست مردم ترکیه را به بهانه انسانیت وادار به میزبانی از آنها کرده اند را برای عبور به اروپا تشویق می کنند. به گونه ای که در یک شبکه تلویزیونی تی آر تی که به زبان عربی برنامه پخش می کند، برنامه هایی در راستای راهنمایی پناهجویان در خصوص نحوه و نقاط عبور به یونان پخش می کنند.
از سوی دیگر با هموار کردن راه رسانه های طرفدار دولت ترکیه و رسانه های بین المللی برای پخش اخبار و تصاویر مربوط به پناهجویان درمانده ای که برای عبور به یونان و یا بلغارستان به راه افتاده اند، برای فراموش شدن حادثه جان باختن 33 سرباز ترک در ادلب تلاش کردند. بله، ممکن است آنها فراموش کنند، اما ملت ترکیه این غم را به هیچ وجه فراموش نخواهد کرد.
مشروعیت حقوقی عملیات اخیر ترکیه در سوریه چیست؟
اردوغان در سخنرانی های خود که در آن به احزاب و جناح مخالف تشر زده و حامیان خود را قهرمان می خواند، همواره بر پشتوانه های حقوقی اعزام سربازان ترک به ادلب تأکید می کند. به عنوان نمونه از توافقنامه آدانا نیز به عنوان یکی از این پشتوانه ها نام می برد. البته او این را نمی گوید که توافقنامه آدانا، تنها برای عبور نظامیان ترک به خاک سوریه به منظور مبارزه با تروریسم درنظر گرفته شده است، ولی در ادلبی که موضوع مبارزه با تروریسم مطرح نیست، چگونه این امر اعتبار خواهد داشت؟
از سوی دیگر ایشان با اشاره به قطعنامه های سازمان ملل متحد، به رسمیت شناخته شدن دولت بشار اسد از جانب این سازمان را نادیده می گیرند. در مجوز عملیات برون مرزی که از سوی مجلس ترکیه به تصویب رسیده است، نیز بر لزوم حفاظت از صلح و مبارزه با تروریسم تأکید شده نه بر لزوم جنگ با دولت بشار اسد.
نویسنده در مورد عدم تحقق مفاد توافق آستانه – سوچی که میان روسیه و ایران ترکیه منعقد و مسئولیت هریک از طرفین مشخص میباشد نیز می افزاید: این توافق نیز به هیچ وجه نمی تواند به عنوان مجوز انجام عملیات از سوی ترکیه قرار گیرد، زیرا دولت حزب عدالت و توسعه به هیچ یک از اهداف خود در این توافقات دست نیافت و در باره پاکسازی منطقه از وجود تروریست ها (گروه تحریر شام هم چنان و به شکل قویتر در منطقه حضور دارد)، گشودن اتوبان های M-4 و M-5 (ترکیه در این راستا کوچکترین اقدامی انجام نداد)، پاکسازی منطقه از سلاح های سنگین موجود در دست گروه های تروریستی (نه تنها منطقه از این سلاح ها پاکسازی نشد بلکه تعداد و تأثیر سلاح های سنگین مورد استفاده تروریست های گروه تحریر شام که سر افراد را می برند نیز افزایش یافت)، هیچ گونه اقدام جدی صورت نگرفته است. تحت این شرایط چه دلیلی برای جنگ نیروهای ارتش ترکیه علیه نیروهای دولت سوریه در سرزمین های سوری باقی مانده است؟
تنها با استناد به گفتمان بی مفهوم و مبهمی نظیر بقا و غیره… جوانان کشور را به درون آتش می اندازند. ولی ما هم چنان این سؤال را خواهیم پرسید: سربازان ترکیه در ادلب چکار دارند؟
منبع:
خبرآنلاینبه نقل از سوزجوی 2 مارس 2020
