تکلمه ؛
سرکار خانم دکتر پریسا پازوکی بانوی فرهیختهِ مکرّم ، فعّال بسیار کوشا و خستگی ناپذیر در عرصه های تحصیلی ، اجتماعی ؛
با تقدیم تهیّات ، به احترام شمای گرامی به پای ایستاده ، در مقابل سختکوشی متاثّر از دیگر گل سنگ های شهرستان پاکدشت همچنین به پاس ارسال بهترین یادداشت ها که نشان از تعمیق الطاف بر آمده از وجود سراسر نور و انرژی مثبتتان به این رسانه دارد تشکر نموده ، ضمن تبریک روز جهانی معلولین بهترین ها را برای حضرتعالی و جامعه منثسب آرزومندم .
همنوا با حضرتتان با افتخار و با بانگ رسا ندا سر می دهم که « معلوليت محدوديت است ولي دليل بر ناتواني نيست! » .
مدیر مسئول و صاحب امتیاز رسانه کشوری ” رواپرس “
مدیر مسئول و صاحب امتیاز دو هفته نامه مکتوب در دست انتشار ” پاکدشت سلام “
* این درست که نمی توانیم آمار معلولیت را به صفر برسانیم اما می توانیم بستر را طوری فراهم کنیم تا معلولان نیز همانند سایر افراد جامعه بتوانند از فرصتهای برابر برای فعالیت های خود در اجتماع، مستقل از سایرین، به زندگی خود ادامه دهند.
“رواپرس ” ، سرویس اجتماعی _ سرکار خانم پریسا پازوکی فعّال حوزه معلولین -دانشجوی دکتری رشته حسابداری
۳دسامبر مصادف با ۱۲ آذر براي نخستين بار در سال 1992 ميلادي به منظور گرامي داشت سالروز تصويب قانون برنامه جهاني در ارتباط با معلولين از سوي مجمع عمومي سازمان ملل متحد اعلام گرديد. هدف از اين اقدام ارتقاء رشد اذهان عمومي درباره مسائل مربوط به معلوليت هاي مختلف؛ و افزايش آگاهي هايي بوده است كه مي بايست از مساله پيوستن افراد معلول در تمامي جنبه هاي سياسي؛ اجتماعي؛ اقتصادي و فرهنگي زندگي منتج شود. اين وضع به همين منوال طي شد تا در سال 1999 شعاري با مضمون(امكان دسترسي براي همه در هزاره جديد) برگزيده شد و سرلوحه امور قرار گرفت.
بيش از پانصد ميليون نفر به دليل نقص در سيستم روحي و مغزي جسمي و حسي از معلوليت رنج مي برند. اينان هر كجا كه باشند و در هر نقطه اي از دنيا كه به سر برند به دليل موانع ظاهري و يا اجتماعي با محدوديت هايي در زندگي خود مواجه مي شوند. در طي بيست سال اخير كوشش هاي چشمگيري در شناساندن و معرفي اشخاص معلول به جامعه انساني صورت پذيرفته است.
یكي از مواردي كه مي توان از آن به عنوان نقطه عطفي در اين زمينه نام برد اعلام سال 1981 ميلادي به عنوان سال جهاني معلولين است كه توسط مجمع عمومي سازمان ملل متحد صورت پذيرفت. در سال بعد(1981) فاصله سال هاي 1992-1983 ميلادي دهه جهاني معلولين نام گرفت تا كيفيت و شركت فعالانه و همه جانبه افراد معلول را در زندگي اجتماعي و گسترش و پيشرفت آن ها ارتقاء بخشد. قانون برنامه جهاني در ارتباط با معلولين كه در سال 1982 توسط مجمع عمومي سازمان ملل متحد به تصويب رسيد چارچوبي بين المللي را براي الحاق و انضمام مسائل مربوط به انواع معلوليت ها به يك برنامه ريزي ملي را فراهم مي آورد. در سال 1993 قوانين استاندارد در زمينه برابر سازي مجال ها و فرصت هاي زندگي براي افرادي كه با انواع معلوليت ها دست و پنجه نرم مي كنند به قانون مذكور افزوده شد تا به منزله مكمل آن بوده و موجب قوام آن گردد.
همانطور كه قبلا گفته شد افراد داراي معلوليت بزرگترين اقليت جهان را تشكيل مي دهند. آنها بیشتر از بقیه افراد در معرض خطر(مرگ و میر،بیکاری و…) هستند.
براساس بررسی های تخمینی سازمان ملل متحد ۵۰۰ میلیون معلول در دنیا زندگی میکنند و این رقم همه ساله روبه افزایش است. این درست که نمی توانیم آمار معلولیت را به صفر برسانیم اما می توانیم بستر را طوری فراهم کنیم تا معلولان نیز همانند سایر افراد جامعه بتوانند از فرصتهای برابر برای فعالیت های خود در اجتماع، مستقل از سایرین، به زندگی خود ادامه دهند. اگر این بستر فراهم شود آنها قادرند تحصیل کنند، شغل مورد علاقه خود را انتخاب کنند، تشکیل خانواده بدهند و به خود کفایی برسند. تا فرد معلول با حسی که از حضور در جامعه می گیرد با عزت نفس و بر اساس توانمندی خود نقش خود را به عنوان یک شهروند فعال در جامعه ایفا نماید.شعار امسال ارتقا مشارکت افراد دارای معلولیت برای دستیابی به توسعه فراگیر،عادلانه و پایدار می باشد.
کلام آخر اینکه این روز تبریک ندارد.۱۲آذر ای کاش دارد. ای کاش تقویم به نام گذاری این روز مجبور نبود. متاسفانه سالهاست این روز وسیله سرگرمی برای عده ای شده که معلولین را وسیله رسیدن به اهداف خودشون کرده اند. کاش به جای اینکه فقط یک روز یا یک هفته با شعارهای زیبا در کنار این افراد باشیم، بیاییم همه باهم سطح آگاهی جامعه را بالا ببریم و بستری برای زندگی هرچه بهتر و درشان معلولین فراهم کنیم چرا که همه انسانیم و حق زندگی کردن داریم.
معلوليت محدوديت است ولي دليل بر ناتواني نيست!
