در دوران کرونا محدودیت های ایجاد شده باعث شد بسیاری از زائرین و خادمین امام رضا(ع) برای دیدن دوباره حرم و زیارت ایشان احساس دلتنگی کنند. مخصوصا امروز که روز زیارتی امام هشتم(ع) است و دل ها همه در طلب زیارت مضجع شریفش پر می زند. حامد شجاعی؛ مسئول کانون خبر و رسانه خدمت رضوی استان کرمان با یادداشتی در مورد حرم امام رضا(ع)، دلتنگی خود و حس حضور در حرم را نوشته است که با هم می خوانیم.
ورود به بهشت
کبوترهای دور گنبد، دل ها را به سمت حرم سوق می دهند. با اولین قدم در باب الجواد اذن دخول می گیری و دنگ دنگ ساعت حرم صدایت می زند. انگار که حضرت رضا(علیه السلام ) به تو لبخند می زند. عقربه های ساعت که به هشت می رسد هر کجای حرم باشی به سمت روضه منوره دست ادب بر سینه می گذاری و صلوات خاصه حاج رضا انصاریان را با دل زمزمه می کنی. خادم حرم چوب پر سبزرنگ به دست گرفته و عطر اسپند در هوای صحن جامع رضوی توجه زائرین را به خود جلب می کند. اگر کودک خردسال داشته باشید خادم یک شکلات یا بسته نمک متبرک هم به کودک می دهد و دست نوازش به رسم تکریم زائربه سرش میکشد و لبخند می زند.
گوشه های صحن
چایخانه حرم حال و هوای معنوی دیگری به این آستان نورانی بخشیده است. شاید چون یادآور چای تلخ عربی اربعین حسینی است. گوشه دنجی از صحن کوثر، چایخانه حرم چشم‌انتظار زائران است و خادمان با چند لیوان چای گرم پذیرای دلدادگان حضرت‌اند. زائر فاطمیه و محرم که باشید با حضور زیر چتر این چایخانه، نفسی تازه می کنید و سلامی به لب های تشنه کام شهیدان نینوا سلام می فرستید. در این قطعه از بهشت، خادمان حرم مطهر رضوی چند سال است که با هدف یاری به زائران سالخورده و ناتوان، در قالب بخش صندلی چرخدار و زائربرها در تمامی اماکن متبرک رضوی به صورت شبانه روزی به زائران خدمت‌رسانی می کنند. این بخش، حمل زائر از مبادی ورودی اماكن متبركه به نزدیک ترین مکان برای زیارت را بر عهده دارد. خدماتی همچون تحویل صندلی چرخدار به زائران نیازمند، جابجایی زائران ناتوان در مجموعه اماکن متبرکه در قالب گشت سیار، همکاری در برنامه زیارتی طرح «یا معین الضعفاء(ع)» ویژه تشرف زائران ناتوان و معلول جسمی از سراسر شهر، تعمیر و نگهداری صندلی های چرخدار از جمله فعالیت های این بخش محسوب می شود.
دلتنگم
«ای صفای قلب زارم، هر چه دارم از تو دارم، تا قیامت ای رضا جان، سر ز خاکت برندارم.» زمزمه این ابیات توسط خادمین حرم مطهر هنگام شروع کشیک به صحن و سرای این بارگاه و زائرین حال و هوای دیگری می بخشد. اما چقدر این روزها دلتنگ این بارگاه نورانی هستیم. امام رضا جانم دلم باب الجواد می خواهد که رمز ورودی به قلب توست. می خواهم گوشه صحن هدایت، یا ورودی باب السلام زیارت نامه ای بردارم و صلوات خاصه ات را زمزمه کنم. دلم برای سنگ فرش های حرمت، اقامه نماز در صحن انقلاب و پنجره فولاد، سقاخانه تنگ است .
امام رضا جانم
موقع نماز شد. کاش می توانستم میان حوض صحن جمهوری ات وضو بگیرم و دلم خوش باشد که وضوی نمازم با اشک زائران توست. امام رضا جانم! زائرت دلش برای تو تنگ است. مثل زمان کودکی که در حرم گم شده بود و دلش پدرش را می خواست. امام رضا جانم! این نوکرت را ببخش که بغض راه گلویش را بسته و نمی تواند آنچه می خواست بگوید…
انتهای پیام
