یک قهرمان ورزش شنا در استان قزوین به نبودن آینده روشن این رشته ورزشی اشاره کرد و معتقد است که ورزش شنا برای زنان تنها جنبه شخصی داشته و نمی‌تواند ورزشکار را به سکوی قهرمانی رهنمون سازد.
ورزش شنای زنان علاوه بر اینکه در رسانه‌ها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، چندان نیز نتوانسته آینده درخشان و روشنی را پیش روی ورزشکاران این رشته فراهم کند.
ورزشکاران زن در این رشته ورزشی معتقدند که امکان حضور آنها در مسابقات بین المللی فراهم نیست و همین موضوع باعث شده تا پیشروی آنها در مسیر قهرمانی با موانع بسیاری مواجه شود.
برای اطلاع یافتن از آخرین موانع پیش رو به سراغ یکی از قهرمانان جوان این رشته ورزشی در استان قزوین رفتیم، فاطمه زهرا تجدد، ۱۹ ساله و صاحب مدال طلای شنای ۵۰ متر پروانه بوده و تاکنون در این ماده نیز حمل آدمک با پای غواصی، تیوپ و ماده کرال پشت صاحب چندین مدال در کشور شده است.
لطفا ابتدا از خودتان بگویید و اینکه چگونه با این رشته ورزشی آشنا شدید؟
فاطمه زهرا تجدد، متولد ۱۳۸۰ و ساکن قزوین هستم؛ من از کودکی در استخر پدربزرگم شنا می‌کردم و این کار برای من جنبه بازی و تفریح داشت؛ تا اینکه یک روز که به قسمت عمیق استخر رفتم و از زیر آب که خارج شدم، به جای ترسیدن بیش از پیش به شناکردن علاقه مند شده و آن را به عنوان یک رشته ورزشی پذیرفتم.
مشوق شما در این رشته ورزشی چه کسانی بوده‌اند؟
قبل از رشته شنا در خیلی از ورزش‌های دیگر مانند ژیمناستیک و اسکیت فعالیت داشتم، پدرم همیشه اعتقاد داشت که قدرت بدنی خوبی دارم و روحیه یک ورزشکار حرفه‌ای در من وجود دارد، بنابراین با توجه به گرایش و روحیه خودم و همچنین استعداد در شنا، این رشته ورزشی را ادامه دادم.
آیا شما در این رشته ورزشی قهرمان یا الگوی خاصی مورد نظرتان است؟
من شخصا هیچ وقت به دنبال این نبودم که کسی را الگوی خودم قرار داده و راهش را هم ادامه دهم و همیشه سعی کردم برای خودم و کشورم صاحب سبک باشم و راهی جدید را بنیانگذاری کنم؛ حتی در سطح ملی نیز در حال حاضر کسی نیست که بخواهم با او رقابتی داشته باشم.
ورزشکاران این رشته ورزشی به خصوص زنان معتقدند که شنا با موانع متعددی روبرو است، آیا شما هم تایید می‌کنید؟
به طور کلی این رشته ورزشی از اول با کلی موانع روبرو بوده است، یعنی اگر بخواهم یک بار دیگر رشته ورزشی انتخاب کنم، به طور قطع هیچ وقت شنا را انتخاب نخواهم کرد و به هیچ بانوی ایرانی نیز آن را پیشنهاد نمی کردم، چون خیلی‌ها در جهان شنا را به صورت جهانی دنبال می‌کنند و به فکر المپیک و این مسایل هستند، اما در ایران این رشته ورزشی برای زنان هیچ آینده روشنی ندارد و ورزشکار این رشته نیز هرگز نمی‌تواند به قهرمانی بیاندیشد.
این رشته ورزشی برای زنان تنها در سطح مربی گری معنا دارد و یا اینکه شخص بخواهد رشته غریق نجات را ادامه دهد و به عنوان ناجی با ساعتی ۱۹ هزار تومان مشغول به کار شود.
یعنی منظور شما این است که این رشته ورزشی برای مردان بیشتر از زنان فضا فراهم کرده است؟
یک موضوع پرواضحی است که به مردان در این رشته ورزشی بیشتر از زنان بها داده می‌شود، به عنوان مثال از لحاظ فراهم کردن وسایل ورزشی آنچه در اختیار زنان قرار می‌گیرد بسیار ساده تر از وسایل مردان است، همچنین مردان می توانند برای قهرمان شدن برنامه ریزی کنند و خیلی راحت تر در این رشته به یک چهره تبدیل شوند، درحالی که اگر یک خانم بخواهد به صورت جهانی این رشته ورزشی را دنبال کند، باید از ایران برود که این موضوع به سادگی محقق نمی‌شود.
اگر شما در کشور مسؤول یا سیاست گذار این رشته ورزشی بودید، چه راهکاری برای رفع این موانع پیشنهاد می‌کردید؟
برای هر ماده ورزشی در رشته شنا ضرورت‌های متعدد وجود دارد، ممکن است ورزشکار و بازیکن حرفه ای به چیزهای نیاز داشته باشد که یک شناگر معمولی و ناجی به آنها نیاز پیدا نکند؛ اما به طور کلی ورزشکار زن برای مسابقات جهانی باید بتواند از کشور خارج شود، درحالی که این امکان فراهم نیست، تاحالا خودتان شنیده‌اید جایی اعلام کنند که دختران شناگر به مسابقات فلان کشور اعزام شدند؟ این‌ها موانع اساسی است که باید برطرف شود.
رشته ورزشی شنا تا چه اندازه در استان قزوین حمایت می‌شود؟
از نظر ترویج این رشته ورزشی استان قزوین عالی عمل کرده و اگر از هر کودکی بپرسید که چقدر با شنا کردن آشناست، به شما خواهد گفت که یا به صورت هفتگی و یا به صورت حرفه‌ای این رشته ورزشی را دنبال می‌کند.
تجربه شما در حوزه غریق نجات بسیار ارزشمند است، متاسفانه در استان قزوین مواردی بوده که افراد در استخرهای ذخیره آب کشاورزی غرق شده‌اند، آیا شما راهکاری برای جلوگیری از این حوادث پیشنهاد می‌کنید؟
نخستین کاری که باید انجام شود این است که استخرها و فضاهای خطرناک خیلی به حال خودشان رها نشوند و با کشیدن حصار و نصب تابلوهای هشدار دهنده از ورود افراد به داخل آنها خودداری کرد؛ اما به طور کلی می‌توان نردبان مخصوصی را دورتادور این استخرها قرار داد تا شخصی که به داخل آن می‌افتد، بتواند به وسیله آن خودش را بالا بکشد.
وجود وسایل نجات مانند تیوپ نیز در کنار این استخرها ضروری است تا افراد دیگر در کنار استخر بتوانند به وسیله آن وارد آب شده و جان شخص را نجات دهند؛ من شخصا به تمام مردم توصیه می‌کنم که از ورود به این مکان‌ها حتی اگر شنا هم بلد باشند خودداری کنند، چون هر مکان شنا اصول خاص خودش را دارد و این طور نیست که شخص فکر کند با یک شنای معمولی می‌تواند از عهده تمام مکان‌ها برآید، خوشبختانه استان قزوین جایی است که استخرهای زیادی دارد و به نظرم دلیلی ندارد که فرد بخواهد در این مکان‌ها شنا کند.
از طرف دیگر این اشخاص هم جان خود و هم جان ناجیان را به خطر می‌اندازند، موارد بسیاری بوده که یک ناجی برای نجات فرد غرق شده وارد آب شده و جان خود را نیز از دست داده است.
ناگفته نماند که فقط انسان ها نیستند که داخل این استخرها می افتند، بلکه حیوانات نیز قربانی این نوع مکان‌ها هستند و با هر نوع وسیله نجاتی هم نمی‌توانند خودشان را از آب بیرون بکشند.
برنامه شما برای آینده چیست؟
فعلا که فدراسیون شنا برنامه خاصی برای ورزشکاران خود ندارد و اکنون نیز در حال قایقرانی و بدنسازی هستم؛ همچنین مسابقاتی هم وجود ندارد، قبل از عید مسابقه ای برگزار شد که بیشتر شهرها در آن حضور داشتند، متاسفانه ضعف فدراسیون شنا این است که چند هفته قبل از برگزاری مسابقه آن را به ورزشکاران اطلاع نمی‌دهد و اعلام نابهنگام باعث می‌شود تا ورزشکار امکان تمرین و آمادگی نداشته باشد.
