«محمد هاشمی» معاون اجرایی دولت سازندگی با اشاره به موضوع یکدست شدن قوای سه‌گانه کشور اظهار داشت: این امر تزاحم‌های ساختاری را اگر کاهش دهد مثبت است اما الزاما این اتفاق نمی‌تواند منجر به کارآمدی شود.
انتخابات ۲۸ خرداد با پیروزی آیت الله «سیدابراهیم رئیسی» به پایان رسید. پیروزی رئیس سابق قوه قضاییه در این انتخابات منجر به تغییر آرایش سیاسی در کشور شده است. با وجود اینکه رئیس جمهور منتخب بر ورود مستقل به عرصه تاکید داشته و دارد اما از دید بسیاری از ناظران، هر سه قوه کشور اینک در دست نیروهای سیاسی منتسب به اصولگرایان قرار گرفته است؛ شرایطی که برخی آن را یکدست‌شدن قوای سه‌گانه تعبیر می‌کنند و برخی هم با رد این تحلیل، معتقدند که بین روسای سه قوه، تفاوت نگرشی و دیدگاهی وجود دارد. بنابراین نمی‌توان این وضع را یکدست شدن قدرت تلقی کرد.
از منظری، در فاصله بین سال‌های ۱۳۸۴ تا سال ۱۳۹۲ به نوعی آرایش سیاسی شبیه امروز اتفاق اتفاده بود و هر سه قوه در دست نیروهای سیاسی جناح راست بود اما بروز چالش‌های شدید بین دولت و مجلس و بین دولت و قوه قضاییه نشان داد که این هم‌جریانی یا یکدستی لزوما به معنی کاهش اختلافات و همگرایی بیشتر در کشور نیست. البته برخی این تشابه را رد می‌کنند و با ذکر دلایلی آن را صحیح نمی‌دانند.
با این حال، تحلیلگران سیاسی معتقدند اگر دولت سیزدهم بتواند این همگرایی را ایجاد کند می‌تواند در تحقق اهداف خود موفق عمل کند اما اگر به جای همگرایی، واگرایی‌ها ظهور و بروز بیشتری پیدا کند آن‌وقت با تشدید مشکلات کشور مواجه خواهیم بود.
در حالی تحلیل‌های مختلف در مورد تاثیر انتخابات ۲۸ خرداد بر آرایش سیاسی کشور مطرح می‌شود که مشکلات متعدد مردم در حوزه‌های مختلف، همگرایی و تلاش حداکثری برای حل مشکلات را نه امری انتخاباتی بلکه تبدیل به ضرورتی گریزناپذیر کرده است. در گفت‌وگو با «محمد هاشمی» رئیس پیشین سازمان صداوسیما و عضو اسبق مجمع تشخیص مصلحت نظام از او در مورد تاثیرات انتخابات ۱۴۰۰ بر آرایش سیاسی کشور و پیامدهای آن پرسیده‌ایم.
همگرایی منجر به تقویت نهاد دولت می‌شود
هاشمی در پاسخ به این سوال که قرار گرفتن سه قوه کشور در دست نیروهای نزدیک به جناح اصولگرا چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد، گفت: شرایطی را که در قوه سه‌گانه در حال حاضر حاکم شده ما قبلا تجربه کردیم که نیروهای حاکم بر قوای سه گانه یکدست و هماهنگ از لحاظ اردوگاه سیاسی شدند. در دولت آقای احمدی نژاد این اتفاق افتاد و اتفاقا علاوه بر این مسئله، امور دیگر هم بر وفق دولت بود، اما به جای موفقیت ناکامی‌هایی به بار آمد.
وی با اشاره به امکانات مالی دولت در آن مقطع، بیان داشت: از نظر امکانات مالی در آن دوره به دلیل شرایط جهانی، دوره درخشانی بود ولی شما ندیدید که یک پروژه توسعه‌ای به درد بخور در کشور اجرا شود. در معیشت مردم نه تنها تغییری ایجاد نشد بلکه نتیجه عملکردها این شد که روستا خالی شد و روستانشینان به حاشیه شهرها کوچ کردند. مسیر توسعه که در دولت‌های قبل آغاز شده ادامه پیدا نکرد. بلکه برعکس هم عمل کردند.
رئیس پیشین سازمان صداوسیما با تاکید بر این نکته که در آن دوران هیچ عذری برای کار نکردن وجود نداشت، ادامه داد: نه کمبود منابع مالی بود و نه اینکه بین دولت و نهادهای دیگر دوگانگی شکل گرفته بود. حالا اگر جریان اصولگرا بخواهند از گذشته عبرت بگیرد باید راه دیگری را انتخاب کند چرا که اگر همان راه را برود دچار همان خسران‌ها خواهد شد. صرفا اینکه نهادها همه یکدست شده اند برای تشکیل دولت توانمند و حل مشکلات کافی نیست.
تنش زدایی در دستور کار رئیس جمهور منتخب قرار بگیرد
وی افزود: اگر این یکدست شدن منجر به همگرایی بین سه قوه و تصمیم گیری‌های قاطع در ساختار حکمرانی کشور شود. می‌تواند یک پیامد مثبت تلقی شود وگرنه با حرف‌های شعاری و میدان دادن به برخی افراد رانتی به اسم جوانگرایی نمی توانیم مشکلات کشور را حل کنیم. رئیس جمهور منتخب اصلی ترین شعار خود را حل مشکلات اقتصادی اعلام کرده است این امر نیازمند جذب سرمایه است، جذب سرمایه هم نیازمند تنش زدایی در سطح بین‌المللی و ثبات در داخل کشور است.
وی ادامه داد: رئیس جمهور منتخب باید این رویکردها را در دستور کار خود قرار داده و به افرادی که مواضع تند دارند و این مسیر را دچار مشکل می‌کنند میدان ندهد. چرا که در این صورت حل مشکلات اقتصادی مردم تنها در حد شعار زمان انتخابات باقی خواهد ماند و مردم هم نسبت به رئیس جمهور جدید ناامید خواهند شد.
