* یكی از ضعف های فرهنگی ایرانیان این است كه فكر می كنند همه چیز را می دانند ، راه برون رفت از این وضعیت این است كه بپذیریم توانایی ما محدود است و این موضوع در درون جامعه نیز درونی شود كه رسانه و دولت نقش مهمی در درونی كردن این فرهنگ برعهده دارد
*برای ترویج كار گروهی تقویت باورهای دینی است که باید افراد بدانند كه آموزه های دینی ما چه توصیه هایی درباره مشاركت اجتماعی دارد و این تقویت باورها باید به صورت كلان باشد.
رسانه کشوری ” رواپرس ” ، سرویس بین الملل
” دکتر محمد بیدگلی ” ( مدرّس دانشگاه و کارشناس مسائل ایران ) در یادداشتی در خصوص موضوع فوق برای ” رواپرس ” نوشتند:
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های انسان جمع‌گرا بودن او است ، انسان ذاتا موجودی علاقه‌مند به جمع و در پی برقراری ارتباطات گسترده‌تر است و یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث پیشرفت او می‌شود مهارت کار گروهی است.
اهمیت این عامل به قدری است که می‌توان گفت بخش بزرگی از پیشرفت بشر مدیون میل به پیوند جمع و اتحاد بوده است ، یکی از مواردی که در جامعه ما بسیار به چشم می‌آید و موجب پراکندگی و جدایی انسان‌ها از یکدیگر شده است عدم توانایی و مهارت کار و زندگی گروهی است ؛ « یكی از ضعف های فرهنگی ایرانیان این است كه فكر می كنند همه چیز را می دانند » .
وقتی تخصص گرایی را قبول داشته باشیم در كنار این كه مقوله فردی است یك امر جمعی شكل می گیرد ، دنیای امروز دنیای تشکیل تیم های کاری است و اگر در هر موسسه یا سازمان افراد موفق به کار گروهی نشوند ، شرکت و سازمان، یکی از کلید های مهم موفقیت را از دست داده است.
دوران کنونی دوران تخصص های متفاوت است ، امروز دیگر یک نفر تنها به صرف این که در یک رشته تخصص یا حتی فوق تخصص دارد نمی تواند در فعالیت های مختلف آموزشی، تجاری، اقتصادی، درمانی و… موفق باشد ؛ به عبارت دیگر دنیای امروز دنیای تشکیل تیم های کاری است و اگر در هر موسسه یا سازمان افراد موفق به کار گروهی نشوند، شرکت و سازمان، یکی از کلید های مهم موفقیت را از دست داده است.
یكی از اشكالات در طول تاریخ اجتماعی و فرهنگ ما فرآیند اجتماعی شدن یا فرهنگ پذیری است ، فرآیند اجتماعی شدن پروسه ای است كه از كودكی یاد می گیریم چگونه رفتار كنیم تا به نیازهای ما پاسخ داده شود و در طول تاریخ و جامعه این فرآیند اجتماعی شدن به صورت ناقص در ما شكل می گیرد.
علت اصلی كه در كار گروهی و دسته جمعی موفق نیستیم این است كه « منافع فردی بر منافع جمعی » ارجحیت دارد كه عوامل زمینه ای و گوناگونی بر این ارجحیت موثر است ، به نظر می رسد وجدان جمعی كه باعث می شود افراد كنار هم جمع شوند در واقع همان نیازهای مشترك ، ارزش ها و هنجارهای جامعه و اعتقادات افراد است كه در نهایت این اشتراك ها منجر به تقسیم كار اجتماعی می شود و این تقسیم كار زمانی به وجود می آید كه افراد رفتارهای فردی و تخصصی خود را در یك جمع داشته باشند و مذهب، زبان و فهم مشترك را از عوامل موثر اشتراك افراد بیان می كرد.
مردم كشورمان فكر می كنند در تمام كارها تخصص دارند و به همین دلیل پذیرش اجتماعی افراد محدود است ، راه برون رفت از این وضعیت این است كه بپذیریم توانایی ما محدود است و این موضوع در درون جامعه نیز درونی شود كه رسانه و دولت نقش مهمی در درونی كردن این فرهنگ برعهده دارد ؛ در مشاركت های اجتماعی و فرهنگی باید كار جمعی را پر رنگ كنیم یعنی عوامل فردی، تاریخی و گروهی را برجسته كنیم.
مساله بعدی که با ذات کار گروهی در جامعه ما در تضاد است « تمایل افراد به داشتن چندین نقش ، شغل و تخصص به‌طور همزمان است گویی غالبا می‌خواهند همه فن حریف باشند» .
از دلایلی که افراد، کار انفرادی را به‌کار گروهی ترجیح می‌دهند « عدم اطمینان آنها به نتیجه کار افراد دیگر، وسواس، کامل‌گرایی، خودشیفتگی و ضعف مهارت کار گروهی » است ، بسیاری از افراد فکر می‌کنند کار و اثر خودشان از همه بهتر است ، بنابراین اجازه مشارکت به دیگران را نمی‌دهند و ترجیح می‌دهند همه کار‌ها را خود انجام دهند ؛ حتی تکروی و خودشیفتگی در برخی از افراد آنقدر قوی است که کار گروهی آنها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و وجود یک گروه را مانعی برای دستیابی به اهداف خود می‌دانند.
اولین راهكار برای ترویج فرهنگ كار جمعی آموزش است و این آموزش نباید سطحی باشد بلكه باید كاربردی باشد ، دومین راهكار برای ترویج كار گروهی تبلیغات است که باید از فضاهای شهری به صورت كاربردی استفاده كنیم.
اگر تبلیغات محیطی به شكل مستمر انجام شود اثر بخشی خود را بر پیكره جامعه خواهد گذاشت، البته باید تبلیغات را در سطوح مختلف جغرافیایی و با توجه به اقلیم مناطق، نوع مشاغل و دسته بندی كارها و سطح ارتباطات كه وجود دارد تعریف كنیم ، زندگی شهری باعث جدایی افراد شده و ما موظفیم كاری كنیم كه افراد با هم باشند و به فكر منافع دیگری هم باشند.
راهكار دیگر برای ترویج كار گروهی « تقویت باورهای دینی » است که باید افراد بدانند كه آموزه های دینی ما چه توصیه هایی درباره مشاركت اجتماعی دارد و این تقویت باورها باید به صورت كلان باشد.
راهكار دیگر برای ترویج كار گروهی « افزایش رضایتمندی شغلی در مشاغل گوناگون » است که این رضایتمندی شغلی را باید در همه مشاغل و صنف ها شاهد باشیم، یعنی باید منفعت را برای افرادی كه به صورت فردی یا گروهی برای شخص یا سازمانی كار می كند ملموس و فاصله ها را كم كنیم و سعی كنیم حداقل نیازهای افراد را در مجموعه ها و صنف ها برآورده كنیم.
عوامل اجتماعی مختلفی همچون « خانواده، مدرسه، گروه دوستان و همسالان، رسانه و كل جامعه » در امر اجتماعی شدن افراد موثر هستند و عوامل باید با هم پیوند داشته باشند.
انتهای پیام
مطالب بسیار عالی بود.
عالی بود مثل همیشه جناب دکتر
عالی بود آقا دکتر