سپیده دم ۱۷ ربیع الاول روشن‌تر از همیشه است زیرا انوار میلاد خورشید نبوت و امامت، آیت‌های پر فروغ یزدانی بر جهان تابید و مشعل هدایت به دست محمد مصطفی(ص) خاتم رسولان و فرزندان طاهرش سپرده شد تا افواج مومنان به رستگاری جاودان رهنمون شوند.
مژده که میلاد شه خاتم و نبی اعظم (ص) است، همو که در عام‌الفیل بر دامن پاک “آمنه بنت وهب” چشم گشود، همو که کعبه از نورش روشن گشت و دوران غربت بشریت به سرآمد، جهان از گلشن جانبخش توحید حیات طیبه یافت و جهانیان از خواب شرک و غفلت بیدار شدند.
احمد مصطفی (ص) اسوه عالمیان و آخرین واسطه وحی، جهان را به نور الهی روشن نمود تا راهنمای بشر و بشریت باشد. زین پس اخلاق پسندیده محمدی و سوره‌های تابان کتابش، قرآن مجید، تا ابد بر هر مکتب و اندیشه‌ای برتری دارد زیرا او سخن آخرین رسول خدا (ص) و اتمام حجت خالق هستی با نوع بشر است.
خجسته میلاد آخرین فرستاده خداوند، در ایران باستان نیز که نخستین طلایه‌دار تمدن و سرزمین فرهنگ بود، طلیعه تجدید یکتاپرستی شد تا جلوه حق مداری و عدالتخواهی ایرانیان با وحدت بر گرد فرزندان معصوم حضرت محمد (ص) و پایمردی در پیروی از امیرالمومنین علی (ع) امتداد یابد.
همه اینها امروز در فرخنده سالروز میلاد پیامبر اعظم (ص) با حضور شادمانه ایرانیان مومن بر گرداگرد حرم نورانی فرزندش حضرت علی بن موسی‌الرضا (ع) در مشهد مقدس چشم نوازی می‌کند.
امروز پرچم توحید، نبوت و امامت بر هر بام و دری در شهر امام رئوف به اهتزاز درآمده و به یمن طلوع آخرین آفتاب نبوی، پرچمداران حق از هر سو به طرف مضجع شریف ثامن‌الحجج (ع) به حرکت درآمده‌اند تا آمدن اشرف خلق جهان را به میراثدار ولایتش در خطه خراسان تبریک گویند.
قطعه‌ای از بهشت با نفس مجاوران حضرت دوست، از سالروز میلاد اختر تابناک آسمان نبوت مشعوف گشته است.
محمدی که چون گل از دامان وحدت شکفت و به فرمان الهی بنیان وحدت را با آیینی راستین مستحکم کرد، آنچنان که در پس ۱۴ قرن استواری ارکان وحدتی که او بنیان نهاد همچنان دیدنی و ستودنی است.
در ۱۷ ربیع از مقدم محمد مصطفی (ص) همه دلسپردگان او در مشهد رو به سوی مضجع شریف ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا (ع) کرده، دلها را به ضریح و پنجره فولادش گره زده‌اند تا از کوکب سپهر فضل و فروغ مهر تابنده حق روشنی گرفته و بار دل سبک کنند.
شور و شعف مومنین در ۱۷ ربیع دوچندان است زیرا علاوه بر طلوع آخرین خورشید نبوت، ششمین درّ امامت و میراثدار نبوی چشم به جهان می گشاید و پسر فاطمه رخ می نمایاند، همو که جهان را در علم و فضل و درایتش به حیرت وامی دارد.
رسم عاشقان نبوی در مشهد خاصه حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) در سالروز میلاد نور یزدان و ششمین اختر تابناک امامت و ولایت، دیدنی و شنیدنی است، شعله شور نبوی و هواداران مکتب جعفری از هر سوی شهر زبانه می کشد و در صحن و سرای حضرت دوست به مرکز نور متصل می گردد و در اجتماعی پرشور و پرحرارت رخ می نمایاند.
برگزاری جشن میلاد ۱۷ ربیع الاول در حرم مطهر رضوی قدمتی دیرینه دارد، مجموعه اسناد مکتوب تاریخی با قدمت بیش از پنج قرن اطلاعاتی پیرامون چگونگی پذیرایی، زمان، مکان و هزینه های برپایی این مراسم فرخنده در حریم امن رضوی و همچنین برگزاری جشنها از محل مصارف موقوفات این آستان مقدس را در خود جای داده است.
قدمت قدیمی ترین سند مرتبط با مراسم جشن و سرور سالروز ولادت فرخنده پیامبر اکرم (ص) و حضرت امام جعفر صادق (ع) در حرم مطهر رضوی که در این آرشیو وجود دارد به سال هزار و ۱۲۴ هجری قمری (اواخر دوره صفویه) بازمی گردد، در این سند تاریخی به برپایی مراسم میهمانی و پذیرایی از حاضران در مراسم سالروز ولادت باسعادت رسول اکرم (ص) اشاره شده است.
از دیگر اسناد این مجموعه می توان از دو سند هزینه های چراغانی صحن عتیق حرم مطهر رضوی به مناسبت سالروز میلاد پیامبر اسلام (ص) در ربیع‌الاول سال ۱۳۰۷ قمری و دستور صدیق الدوله متولی باشی آستان قدس رضوی به حاج علی اکبر، تحویلدار کل مبنی بر تهیه شیرینی برای برگزاری مراسم جشن سالروز میلاد پیامبر اکرم (ص) در ایوان طلا (نادری) در ربیع الاول ۱۳۱۷ قمری نام برد.
در اسناد مرتبط با مراسم سالروز میلاد حضرت محمد مصطفی (ص) علاوه بر اینکه به صورت هزینه های تهیه شربت و شیرینی و چراغانی صحن‌های حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) اشاره شده، به برپایی مجلس سلام، مشاغل مرتبط با این مراسم، پرداخت خلعت و انعام به کارکنان و مداحان نیز پرداخته شده است.
امسال نیز برگزاری جشنهایی در حرم مطهر رضوی از شب میلاد پیامبر اکرم (ص) با نواختن نقاره ها در گلدسته های این آستان مبارک آغاز شده که تا غروب ۱۷ ربیع الاول ادامه می یابد و بار دیگر جلوه ای مومنانه از شادی مسلمانان برای میلاد ۲ نور آسمان نبوت و امامت چشم نواز مردم شهر می شود.
در چنین روز میمون و خجسته مشهدی‌ها با پخش نذورات و عطرآگین کردن کوچه ها به عطر محمدی و مولودی خوانی ذاکران اهل بیت (ع) شادی و دلدادگی خود را به منصه ظهور می رسانند و سفره کرمشان را برای پذیرایی از دلدادگان به پهنای شهر پهن می کنند.
