جمعه 10 فروردین 1403 - Friday 29 March 2024

ویژگی های فرهنگ علمی کشور ( یادداشت اختصاصی ” دکتر محمّد بیدگلی ” مدرّس دانشگاه و کارشناس مسائل ایران )

ویژگی های فرهنگ علمی کشور  ( یادداشت اختصاصی ” دکتر محمّد بیدگلی  ” مدرّس دانشگاه و کارشناس مسائل ایران )

*حوزه علم و شناخت علمی مثل معابر عمومی نیست که ورودش برای همگان میسر باشد ، انسان ها می باید آزمون شده باشند و استعداد و ظرفیت ورود به میدان استنباط و استنتاج را داشته باشند تا بتوانند صاحب اندیشه و تئوری شوند.

 

 

رسانه رسمی و کشوری ” رواپرس ” ، سرویس علمی و دانشگاهی ؛

” دکتر محمد بیدگلی ” ( مدرّس دانشگاه و کارشناس مسائل ایران ) در یادداشتی اختصاصی تحت عنوان فوق برای ” رواپرس ” نوشت :

 

 

 

 

 

تایلور در تعریف فرهنگ آورده است که فرهنگ، کل پیچیده ای است مشتمل بر معارف، باورها و اخلاق، سنن و هر گونه عادات و قابلیت های دیگری که اعضای یک جامعه آن را کسب می کنند ، اما تعریف مورد قبول در جامعه شناسی عبارت است از روش هایی که اعضای یک گروه یا افراد عضو یک جامعه معین حفظ کرده ، هنجارهایی که دنبال نموده ؛ کالاهای ماده ای که می سازند.

حال با عنایت به دو تعریف فوق باید به تمامی ابعاد دینی، قانونی، سیاسی، ساختاری، قانونی و اقتصادی موجود در فرهنگ کشور دقت ویژه داشت ، یادداشت حاضر به ویژگی های فرهنگی کشور عزیزمان ایران می پردازد.

 

 

 

 

 

 

ویژگی های فرهنگ علمی در ایران بنا بر مطالعات دکتر محمود سریع القلم در پنج مقوله تفکر علمی، تولید علمی ، استنباط علمی ، شخصیت علمی و اخلاق علمی خلاصه می شود . مجموع این پنج ویژگی فرهنگ علمی یک کشور را می سازند.

فرهنگ علمی برای اینکه جنبه کاربردی پیدا کند باید در فرهنگ کلان جامعه مقبول بیفتد یعنی اینکه فرهنگ عمومی جامعه تلقی های علمی را بپذیرد و برای علم جایگاه معتبری قائل شود که یقینا این امر ارتباط مستقیم پیدا می کند با فضای فکری جامعه.

در رابطه با فرهنگ علمی، از انسان های علمی صحبت می کنیم که تعدادشان و یکپارچگی رفتارشان، فرهنگ علمی یک جامعه را بوجود می آورند .

اولین ویژگی که یک انسان علمی باید داشته باشد تفکر علمی است ، تفکر علمی یعنی دقت فراوان و حوصله کافی برای تجزیه و تحلیل پدیده ها داشته باشد و پدیده را به اجزای ممکن تقسیم کرده و حول و حوش آن به مطالعه پرداخته و در نهایت به شناخت برسد.

 

 

 

 

یک انسان علمی برای شناخت پدیده ها، فرآیندها، نظم ها،چارچوب ها،قالبها و علل مختلف باید حوصله و دقت لازم را داشته باشد ، البته یادمان باشد تفکر علمی همیشه اکتسابی نیست ، می توان گفت تفکر علمی و غلظت آن در میان انسان ها به هیچ وجه یکسان نیست و از یک شخص تا یک شخص دیگر، درجه تفکر علمی متفاوت است ؛ این تفکر می تواند یک توانایی ذاتی باشد و تا اندازه ای نیز از طرق کلاس و درس و استاد و کتابخانه و در کل گذراندن مراحل دانشگاهی قابل اکتساب است

دومین مساله در این خصوص تولید علمی است، تولید علمی در علوم انسانی در سایه کار نظری است و یک انسان علمی در حوزه کاری خودش باید بتواند به نوآوری و ابداع دست بزند.

سومین مساله در فرهنگ علمی، استنباط علمی است ، یعنی اینکه شخص بتواند از مجموعه محفوضات ذهنی خود استفاده کند ، به بیان دیگر بتواند از طریق هر مشاهده و مقایسه آن با معلومات موجود در ذهن خود، به تلقی ها و استنباط های جدید برسد.

چهارمین ویژگی فرهنگ علمی ، شخصیت علمی است که یکی از ویژگی های مهم یک عالم، اعتماد به نفس است ، عالمی که اعتماد به نفس ندارد یقینا رشد و ابداع در حوزه کاری او تعطیل خواهد شد ، عالم باید به فرهنگ مخالف و فرهنگ موافق مجهز و از چگونگی برخورد با اندیشه ها و آزادی اندیشه در برخورد با دیگران آگاه باشد.

بنابراین شخصیت علمی جدا از متون علمی نیست، بلکه در موازات کارهای علمی است ، همان گونه که تفکر علمی، ذهن خاص خود را می طلبد، شخصیت علمی نیز نیازمند روح و روان و نفس خاص خود است.

آخرین مساله در فرهنگ علمی، اخلاق علمی است که از شخصیت علمی قابل تمیز و تشخیص است ، اخلاق علمی یعنی اینکه انسان از تواضع برخوردار باشد و یقینا کسی که اخلاق علمی دارد  شناخت خود را مطلق نمی داند بلکه به زوایای متفاوت و حتی متضاد علمی دیگران را نیز مد نظر قرار می دهد.

حوزه علم و شناخت علمی مثل معابر عمومی نیست که ورودش برای همگان میسر باشد ، انسان ها می باید آزمون شده باشند و استعداد و ظرفیت ورود به میدان استنباط و استنتاج را داشته باشند تا بتوانند صاحب اندیشه و تئوری شوند.

بنابراین نباید تصور کنیم که همگان مستعد کار علمی هستند بلکه فرهنگ علمی ایجاب می کند که افراد توانمند و بااستعداد و دارای ظرفیت لازم وارد حوزه علم شوند.

انتهای پیام

 

 

مطالب مرتبط

نظر (1)

پاسخ دادن

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *