همه‌چیز فراهم است تا مادرانه‌ها را تجربه کنند. مهم نیست امسال دست و پای روضه‌های زنانه مادرانشان با میهمان منحوسی با شکل و شمایل بیماری کرونا بسته شده باشد. مهم این است که این راه هم‌چنان ادامه دارد.
شنیده‌ام اینجا مدرسه‌ای در جوار بارگاه منور حضرت رضا(ع) مأمن روضه‌های زنانه و دخترانه شده است. این بار اما می‌روم تا روضه‌ای متفاوت را تجربه کنم، آن هم در کنار «ریحانه‌های رضوی».
هشتی ورودی در کنار زیبایی‌های فضا و معماری‌ای که دارد زیباتر شده است. مزین است به تصاویر زنانی که «شهید» سرتیتر نامشان شده است و زیر پرچم‌های «یاحسین(ع)» و «یا فاطمه الزهرا(س)» خوش نشسته‌اند.
وارد می‌شوم. اینجا، مدرسه خیرات‌خان، باز هم موقوفه‌ای که شاید واقفش نمی‌دانسته سال‌ها بعد از وقفش قرار است در آن صدای روضه نوجوانان بپیچد در سرسرای اتاقک‌ها و هشتی‌هایش. درست کنار میهمان‌سرای حضرت رضا(ع). اینجا هم میهمان‌سرای روح ریحانه‌هاست.
فضا برایم دل‌انگیزتر می‌شود وقتی می‌بینم دختران جوان قطار نشسته‌اند و نواره‌های مشکی را با خط خوش می‌نوازند به نام ائمه اطهار(ع). جلوتر قدم برمی‌دارم. این مدرسه هم درست مثل مدارس و خانه‌های قدیمی است. حوض بزرگی وسط حیاط دارد که حالا نمادی شده است از پیاده‌روی اربعین حسینی و چه چنگی می‌زند به دل عاشقان. عمودهایی برایش گذاشته‌اند و پایین شماره هر عمود نشانی از شهدای مدافع حرم چشم می‌نوازد. سید جاسم نوری، ابومهدی المهندس، علی منیعات، علیرضا مشجری و سردار دل‌ها.
زیر آسمان خدا نشسته‌اند و زانوی تلمذ زده‌اند تا از فضایل زن بودن بشنوند در مدرسه‌ای که در آن درس چگونه بزرگ شدن گفته می‌شود، مکتب‌خانه‌ای با درختان کاج و چنار بزرگ و درختانی که بیدمجنون‌وار سایه انداخته است روی سر دختران حضرت زهرا(س).
گوشه‌ای از این مکان صندلی‌های رنگارنگ گذاشته‌اند. دیری نمی‌پاید که روی هرکدام از این صندلی‌های کوچک و جذاب، دختران سه تا هفت‌ساله می‌نشینند و نخستین آموزه‌های خود از حضرات معصومین(ع) را به ذهن می‌سپارند، آن هم با چاشنی شعر و داستان.
خادمانی کوچک با کوله‌باری از تجربه
همگی چادر به سر دارند، کوچک و بزرگ. یکی با لیوان‌های یکبارمصرف چای می‌گرداند و دیگری پشت سرش خرماهای تک‌نفره تعارف می‌کند. عجب حال و هوایی دارد این روضه نوجوانانه. پاک‌تر از پاک و خالص‌تر از طلا.
همین حوالی خانمی را می‌بینم که برای هرچه بهتر برگزار شدن مراسم، حامی و پشتیبان نوجوانان شده است. خانم بیات که کارشناس مسئول اداره تبلیغات اسلامی حرم مطهر رضوی است و سال‌هاست در مسیر ترویج معارف رضوی برای نوجوانان کار و فعالیت کرده است می‌گوید: امسال با توجه به محدودیت‌های ناشی از شیوع ویروس کرونا، تلاش کردیم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، باز هم نوجوانان را تنها نگذاریم. همه‌روزه از ساعت ۱۵ تا ۱۷ مدرسه خیرات‌خان را به همین امر اختصاص داده‌ایم. همین ریحانه‌های رضوی، خودشان، می‌آیند و روضه به پا می‌کنند و این‌گونه تجربه می‌کنند خادم امام مهربانی‌ها و ائمه اطهار(ع) بودن را.
این‌طور که این کارشناش فرهنگی در حرم مطهر می‌گوید، در این ایام، به طور میانگین، هرروز حدود ۱۰۰ نوجوان در این ساعت می‌آیند و می‌روند، البته با تجربه‌ای نو و جدید/
مسئولیتی شیرین و ماندگار
امروز، حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی بخشی، مدیر تبلیغات حرم مطهر رضوی، نیز سرزده آمده است تا تمهیدات اندیشیده‌شده در این ایام برای نوجوانان را بسنجد. می‌گوید: باید اذعان کرد که تربیت دینی و اهل‌بیتی در بستر واقعی اتفاق می‌افتد. اکنون هم با مراسم «ریحانه‌های رضوی» در بستر واقعی، بساط روضه به پا می‌شود و نوجوانان خودشان مسئولیت و نقش می‌پذیرند و از این طریق، لذت نقش‌پذیری را به‌خوبی درک می‌کنند. وقتی نوجوانی در این فضا حضور می‌یابد، جایگاه، شخصیت، ادب و اخلاق به او عطا شده و این عطیه الهی تا پایان عمر حفظ می‌شود. با هنر واگذاری خدمت به نوجوانان، آن‌ها را چندین‌ساله بیمه تضمینی کرده‌ایم.
کاملا درست است. وقتی دور و برم را نگاه می‌کنم، این شوق نقش‌پذیری و مسئولیت در چشمان این جوانان فواره می‌زند. نرگس سیزده‌ساله گواه همین مسئله است. نوجوان است اما بزرگ حرف می‌زند: مبصر شدن حس خوبی است. همه این را می‌دانند. واقعا حس خوبی دارد. همیشه در مدرسه شوقش را داریم اما اینجا شوق مبصر شدن برای روضه مزه دیگری دارد. دعای همیشه من این است که نمره ۲۰ حضرت زهرا(س) را بگیرم.
نشسته‌ام و با خودم می‌اندیشم. همه امیدم این است که نرگس‌ها این مادرانه‌ها را به تجربه تبدیل کنند. اینجا روح و ریحان در هم آمیخته است، آمیختنی خوش‌رنگ که آینده در انتظارش نشسته است.
گزارشگر: فائزه موسوی
