گردانه تبلیغات نامزدهای سیزدهمین دوره از انتخابات ریاست جمهوری بر مدار موضوعهای کلان میگردد اما به اعتقاد کارشناسان در کشوری که بزرگترین سرمایهاش ” میراث فرهنگی ” است، نشانهای از اهمیت پرداختن به این موضوع در برنامههای نامزدها دیده نمیشود.
به گزارش ایرنا هفته سوم دوره تبلیغاتی نامزدهای ریاست جمهوری را پشت سر گذاشتهایم. در مناظره دوم با موضوع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هیچ ردپایی از دیدگاه یا نظری در رابطه با میراث فرهنگی دیده و حتی پرسشی هم در این رابطه مطرح نشد؛ از نگاه کارشناسان برای کسی که قرار است سکان امور و مسائل مهم کشور را به دست بگیرد، اهمیت شناخت و درک میراث فرهنگی از آن جهت دوچندان مینماید که ایران، کشوری با ویژگی های بارز و سرمایه های فرهنگی و تاریخی است و از این رو، برنامهها و راهبردهای هر نامزدی در این رابطه میتواند تعیین کننده باشد.
شواهد نشان میدهد، میراث فرهنگی و طبیعی همیشه جزء آخرین اولویتهای برنامه ریزان بوده است؛ این تنها اجحاف در حق سرمایههای ارزشمند کشور که با برنامهریزی اصولی میتواند به توسعه پایدار کمک کند، نیست؛ بلکه در بسیاری از موارد قربانی توسعه ناهمسو و ناپایداری شده که همین اکنون هم تبعات آن واضح و گویا است اما از درک و باور آن سر باز میزنیم.
توسعه عمرانی به قیمت گزاف عبور از خطوط قرمز قوانین میراث فرهنگی که پایداری آثار را نشانه میگیرد، تخریب آثار تاریخی در غبار بیتوجهی، کمبود اعتبارات و نیروی انسانی، قدرت نامتناسب برای حراست از داشتههای میراث فرهنگی برابر مافیای ثروت ، قوانین اجرایی نه چندان درخور که تاب رویارویی با نهادهای اجرایی دیگر را ندارد، همه نشان از آن دارد که نه تنها در سالهای اخیر که در گذشته مشکلات زیادی میراث فرهنگی را گریبانگیر و تضعیف کرده است.
در حالی که میراث فرهنگی، شناسنامه و هویت هر ملت به شمار میآید و بازگشت به ریشه و هویت میتواند راهگشا و گرهگشا باشد؛ شوربختانه این مهم در برنامه ریزیهای کلان و خط مدیریتی، در شمار آخرین اولویتها قرار دارد. به باور برخی کارشناسان ارشد، میراث فرهنگی کشور، تنیده با آن گردشگری و صنایع دستی در همه سالهای گذشته قربانی سیاست، تصمیم گیریهای غیرکارشناسی و مدیریتهای غیرتخصصی بوده است و اکنون هم در انتخابات رییس جمهوری ۱۴۰۰، کوچکترین ردپایی از میزان توجه نامزدها به این موضوع مهم و ریشه ای دیده نمیشود.
انتهای پیام