امشب آخرین شب ماه ذی‌الحجه و شب ورود به نخستین روز ماه محرم است؛ مشهد یکپارچه «بیت‌الاحزان» شده اما در این میان بار دیگر کانون محوری این عزا، بارگاه منور رضوی است.
شیوع ویروس منحوس کرونا نیز از شور و شوق زائران و مجاوران برای برپایی اذن عزای حسینی در این شب نکاسته و تمامی شیوه نامه های بهداشتی چه در زمان تشرف به حرم رضوی و چه در مدت حضور در بارگاه حضرت رعایت می‌شود.
بارگاه شمس‌الشموس، اینک حس و حال خاصی را تجربه می‌کند؛ حرم در شب برگزاری اذن عزای حسینی، گوشه‌ای از کربلای معلی شده و زائران و مجاوران، شور و حال حسینی دارند؛ شاید سخت‌ترین کار در لحظات حضور در این شب نورانی، بیان حس و حال درونی زائران و مجاوران باشد.
اذن عزا، مراسمی باشکوه
امیر گوهریان از مجاوران حرم منور رضوی است که امشب خود را به بارگاه حضرت رسانده، با چشمانی گریان به لحظه تعویض پرچم حرم رضوی چشم دوخته؛ با بغضی در گلو فشرده وقتی از وی درخواست همکلامی می‌کنم می‌گوید: هرسال دهه اول محرم به کربلای معلی مشرف می‌شوم اما امسال با توجه به شرایط، توفیق شد تا در حرم رضوی حاضر شوم. اینجا و در این لحظه به یاد کربلای معلی افتادم و رنگ و بوی آنجا را حس کردم.
این مجاور حرم رضوی می‌گوید: مراسم «اذن عزای» حرم رضوی هرسال باشکوه است و توفیقی بود که خود حضرت رضا(ع) طلبید تا در شب اول محرم در حرم رضوی باشم و از ایشان اذن بگیریم تا به محرم‌الحرام وارد شویم و امیدوارم توفیق عزاداری در این دو ماه را داشته باشیم.
وی خاطر نشان می‌کند: امیدوارم به حق شب اول ماه محرم، همه زائران صحیح و سالم باشند و بیماران لباس عافیت برتن کنند.
حس و حال حسینی حرم رضوی
دیگر زائر حاضر در مراسم اذن عزا نیز زمزمه‌کنان مرثیه سیدالشهدا(ع) می‌خواند و با چشمانی اشکبار تمامی لحظات امشب را برای خود ثبت می‌کند.
او در مورد حضورش در شب اول ماه محرم می‌گوید: حرم رضوی سراسر مشکی پوشیده و انسان ناخودآگاه به یاد مظلومیت سیدالشهدا(ع) می‌افتد. امسال بابت شیوع این ویروس منحوس بسیار دلگیر هستیم که عزاداری‌ها نمی‌تواند پرشور باشد اما از سوی دیگر تابع فرمان مقام معظم رهبری در زمینه رعایت پروتکل‌های بهداشتی هستیم.
وی با اشاره به شکوه مراسم اذن عزا در حرم رضوی تاکید می‌کند: این مراسم ما را به سمت شروع یک حرکت عظیم سوق می‌دهد که آن زنده نگه داشتن یاد سیدالشهدا(ع) است. این حرارت حسینی تا قیامت خاموش نمی‌شود و کسی نمی‌تواند نور و عظمت حرکت سیدالشهدا(ع) را خاموش کند.
این زائر بارگاه امام رضا(ع) می‌گوید: امیدواریم ائمه اطهار(ع) ما را به حق این مراسم و این ماه، مورد شفاعت قرار دهند و از کار مسلمین گره بگشایند.
اینجا کربلای دیگری است
زائران حضرت همگی حس و حال خاصی دارند: آنها امشب بیشتر با زبان دل با حضرت همکلام هستند و راز و نیاز می‌کنند و سخت است که این حس و حال را بر زبان جاری کنند.
زائر دیگری را در گوشه‌ای از صحن انقلاب می‌یابم که مشغول راز و نیاز است؛ لحظه‌ای منتظر می‌مانم تا در حس و حال خودش باشد و سپس به سراغش می‌روم.
از وی در مورد حال و احوالش از مراسم اذن عزا می‌پرسم که بیان می کند: صحنه کربلا جلویم آمد و فکر کردم در حرم اباعبدالله(ع) هستم؛ دعایم در آن لحظه این بود که این ویروس منحوس نابود شود.
شور حسینی هر سال بیشتر می‌شود
حسن رضوی، زائر دیگری است که حس و حال خاصی در این شب دارد؛ به سراغش می‌روم؛ بغض گلویش سبب شده برخی سئوالات را دوباره از وی بپرسم. می‌گوید: سال گذشته زائر امام حسین(ع) بودم و امسال توفیق شرفیابی به حرم رضوی را داشتم و حس و حال سال قبل برایم تداعی شد.
این زائر حرم رضوی خاطر نشان می‌کند: عظمت خاصی در این مراسم نمایانگر بود و شوق و ذوق زائر و مجاور سال به سال برای عزاداری بیشتر می‌شود.
خواسته قلبی یک زائر
بانویی را می‌بینم که اشکی بر چشم و زمزمه‌ای بر لب دارد؛ با وی همکلام می‌شوم؛ خودش را شیبانی معرفی می‌کند و می‌گوید: به حق این شب عزیز فقط و فقط ریشه‌کن شدن این ویروس منحوس را می‌خواهم؛ امشب در مراسم اذن عزای حرم رضوی حضور ائمه اطهار(ع) را احساس کردم اما شرمساریم که لحظه‌ای هم نمی‌توانیم زحمات و کرامات ائمه اطهار(ع) را جبران کنیم.
