*معلّم عزیز بایست بداند منزلت دانش آموزان فراتر از « تراز » نمره ای می باشد که آنان کسب و بدان ها اطلاق گردیده است ، در یک کلام زیباترین هنر آموزش ؛ پرورش این مطلب است که معلّم گرامی ضمن مداقّه در روش های پیشین و پسین خود ؛ متدی را نشانه و بکار بندد که ارزش واقعی دانش آموزان را برکنار از « تراز » ظاهری نمره استحصال نماید.
“رواپرس ” ، سرویس علمی و آموزش ؛
« استاد یوسف دولتخواه » فرهنگی پیشکسوت و فرهیخته که بیش از 30 سال فعالیّت در عرصه آموزش در خانواده معزّز و سترگ آموزش و پرورش را در کارنامه خود داراست ، متواضعانه دعوت ” رواپرس ” را جهت تدوین و ارائه اندوخته های آکادمیک و تجربی خویش به منظور بهره مندی مخاطبان عام ، فعّال و خاص این رسانه لبیّک فرمود .
اوّلین یادداشت حضرت ایشان در بیست و یکم مهر ماه سال جاری تحت عنوان ” روش های نوین تدریس ” با افتخار از این رسانه منتشر و امروز نیز یادداشت ایشان تحت عنوان ” شیوه های موثّر در تربیت و بایدهای تکوین کننده این امر ” بهمراه اهمیت نقش معلّم در فرهنگ دینی محضر مخاطبان گرامی ایفاد می گردد.
1} شیوه های موثّر در امر تربیت :
1/1) برجسته نمودن خوبی و نقاط قوّت دانش آموز به جهت امور آموزشی یا جهات دیگر مثل نماز خواندن و غیره .
1/2) مراقبت و نظارت به جای دخالت ( دانش آموزان فطرتاً از دخالت خوششان نمی آید ) .
1/3) ایجاد امنیّت روحی و روانی ؛ اهمیّت این مطلب از آن جهت است که این مهم یکی از ابزارهای ویژه تخلیه عقده های روانی برای دانش آموزان
محسوب میگردد .
1/4) درک ظرفیت و سطح تربیتی دانش آموزان .
1/5) تکریم شخصیّت دانش آموزان و اعتماد نمودن به سخنان حقّ و صحیح آنان.
2} معلّم و اهمیت نقش وی در فرهنگ دینی :
2/1) مهمترین نکته برای یک معلّم ساختن خود است و آن میسّر نمی شود مگر آنکه اصول اخلاقی را یاد گرفته و تمرین نماید تا در خود بصورت نهادینه پرورش دهد ؛ پیامبر اکرم ( ص ) در این خصوص می فرمایند « من برانگیخته نشدم جز برای تکمیل اصول اخلاقی » .
2/2) بطور کلی معلّم باید بداند که خوش اخلاقی سرچشمه همه خوبی هاست و حضرت امیر مومنان علی ( ع ) با این جمله استثنایی که « کسی که حلم بورزد پیغمبر نمی شود ولی در افق پیغمبران قرار می گیرد » بر کلید واژه خوش اخلاقی صحّه می گذارد.
3}مهارتهای یک معلّم در کلاس :
3/1) معلّم در زمان تدریس بایست روشی را اتخّاذ نماید تا علاوه بر آنکه در کنار سریعترین دانش آموز از هرحیث یادگیری ، نوشتاری و … قرار دارد ، کندترین دانش آموز نیز در همان کلاس از لحاظ موارد مطروحه در کنار ایشان احساس آرامش داشته باشد .
3/2) معلّم باید در زمان تدریس از وجود دانش آموزان نیز در این امر استفاده نماید چرا که حضور دانش آموزان در چنین پروسه ای ضمن بالا بردن اعتماد به نفس تحصیلی آنان را به این باور می رساند که در این نوع کلاس داری تمامی حاضرین برنده محسوب می شوند.
3/3) معلّم بایست همواره در کلاس شادابی خویش را حفظ ، ضمن کشیدن خط بطلان بر بی حوصله ای خود این مهم را به دانش آموزان نیز تسرّی نماید ، با وجود شبکه های ماهواره ای مکّاره مجازی و و جذابیّت های کاذب آنان بی حوصله گی و رخوت معلّم آسیب های مترتّبه را تشدید می نماید ؛ تبعاتی که بر روحیه دانش آموزان تبعات جبران ناپذیری را وارد می سازد.
3/4) معلّم باید بداند که صرفاً با تمرکز بر جمیع دانش آموزان و تک تک آنان می تواند بر کلّ کلاس تسلّط کامل داشته باشد .
3/5) معلّم بایست اصطلاحاً جایی را در کلاس برای دانش آموزان منظور نماید ، این درست که یادگیری مهم است امّا اینکه جدیّت بیش از اندازه آنرا تکمیل و تسریع می بخشد تصوّر ی غلط بیش نیست ؛ باید بخاطر داشته باشیم که آموزش فاقد تفریح تنفّر و گریزپایی دانش آموزان را از داده های آموزشی تشدید خواهد نمود.
3/6) معلّم باید نسبت به تفهیم دانش آموزان به این مطلب که « انسان های خلّاق با بهره گیری از خلّاقیت خویش موفّق به ابداع ابتکارات خود گردیده اند » اقدام و آنرا نسبت به الگو برداری از افراد موفّق تهییج و حس تاثیر پذیری از آنان را در آتیه تحصیلی و … ؛ تقویت نماید.
3/7) معلّم بایست از دانش آموزان انتظار داشته باشد که به کار واقعی خود بپردازند چه در این صورت ، آنان غرور و افتخار متبادر شده از آن کار را متعلّق به خود دانسته و بدان مباهات می نمایند.
3/8) معلّم باید دانش آموزان را صرفاً در خصوص تلاش های صادقانه و دستاوردهای اصیل مورد تفقّد قرار دهد چرا که در این صورت دانش آموزان متوجّه این مهم خواهند شد که ستایش بیجا از آنان ، ایشان را در آینده سرخورده خواهد نمود.
3/9) معلّم بایست اجازه انجام تحقیقات را برای دانش آموزان منظور نماید چرا که از ضروریات امر آموزش تلّقی می گردد.
3/10) معلّم باید بداند که دانش آموزان واقعیّت ها را بسیار سریع قبول و به همان میزان از پذیرش دروغ از سوی افراد بزرگسال غیر قابل اعتماد اجتناب و استنکاف می ورزند.
3/11) معلّم بایست بداند که آزمون ها ابزار بسیار مهمی برای یاری دانش آموزان در امر آموزش هستند و نه وسیله ای برای تحقیر و مجازات آنان .
3/12) معلّم باید بداند که به تقلیل رساندن لحظات ” اصطلاحاً خاموش و سرد آموزشی ” در کلاس ، دانش آموزان را به این باور می رساند که در ازای به هدر رفتن لحظه لحظه های یاد شده فرصت یادگیری از کف آنان ربوده شده است .
3/13) معلّم عزیز بایست بداند منزلت دانش آموزان فراتر از « تراز » نمره ای هستند که آنان کسب و بدان ها اطلاق گردیده است ، در یک کلام زیباترین هنر آموزش ؛ پرورش این مطلب است که معلّم گرامی ضمن مداقّه در روش های پیشین و پسین خود ؛ متدی را نشانه و بکار بندد که ارزش واقعی دانش آموزان را برکنار از « تراز » ظاهری نمره استحصال نماید.
به امید موفقیت روزافزون عزیزان
