بدیهی است هر اتّصالی را اتّفاقی است و محصول این خلوص نیّت ، الصاق القاب فوق ارزنده ای همچون خادم الحاج ، خادم الحسین ( ع ) و خادم الرّضا ( ع ) از سوی قادر متعال دهنده ی بی منّت ایضا” ولی نعمتان قدّیسمان بر سینه ی ستبر و البتّه دریایی وی ، گوارای وجودش.
رسانه رسمی و بین المللی ” رواپرس “ ( دارای مجوز انتشار 3 زبانه فارسی _ عربی و انگلیسی ) ؛
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ( 2 – 156 )
… چای می نوشم / ولی / از اشک / فنجانم پُر شده است !
شوربختانه و در کمال حیرت باخبر شدم صدیق شریف « حاج حسن اصغری » به آسمان پر کشیده است ، عروجی که توامان جسم نحیف مسافر آسمانی نیز دلِ دلدادگان مشتاقش را به درد آورد ، روحش شاد.
خبر کوتاه و تکان دهنده است ، کافی است یکبار حتّی فقط یکبار با پرنده ی مهاجرمان مانوس گشته باشی ، اینجاست که از جان و دل تسجیل می فرمایی که سفر کرده امان معجون پر اِغلاضی از انسانیّت ، شرافت ، صداقت ، وجاهت دینی و وزانت اخلاق حسنه ای بوده است که البته فقدانش بسی جانگزا.
آنجا که پای خدمتگزاری اهل بیت عصمت و طهارت علیه السّلام در میان بود طلایه دارترین پیشقراول لقبش بود و آن هنگام که در صف مشایعت کنندگان عتبه ی مقدّسه جای می گرفت پیشروترین بدرقه کننده مُخلص .
بدیهی است هر اتّصالی را اتّفاقی است و محصول این خلوص نیّت ، الصاق القاب فوق ارزنده ای همچون خادم الحاج ، خادم الحسین ( ع ) و خادم الرّضا ( ع ) از سوی قادر متعال دهنده ی بی منّت ایضا” ولی نعمتان قدّیسمان بر سینه ی ستبر و البتّه دریایی وی ، گوارای وجودش.
خدایش رحمت کند ادیب فرزانه مرحوم مهدی سهیلی را که فراوان زیبا سروده بود چه توان کرد در این دشت غریب / غم و شادی بهم است … ؛ نمی دانم چرا بخشی از شعر معروف ایشان ممزوج سطور این وجیزه گردیده است ، شاید هم بدین علّت که بخش دوّم آن ترجمان واقعی شخصیّت والای انسان شریفی است که برکنار از دل سرشار از تعبِ روحیِ ثقیلِ متاثّر از مهاجرت آسمانی نازنین برادر ؛ تبسّم جزء لاینفک چهره ی وسیم ایشان بود ؛ و چه با شکوه بزرگی فرموده است « آنکه می گرید یک درد دارد و آنکه می خندد هزار و یک درد » .
بدون هر تعریض کسالت آور دیگری آنهم در این شرایط بّهت و حُزن آور ، بدور از تکلّف های مرسوم و شاید گاها” مذموم ، کمترین بر خویش فرض موکّد می دانم صمیمانه ترین تعزیت های قلبی خویش ، خانواده و سایر همکارانم از جمله همکار افتخاری حقیر « حاج امیر محمّد پارسا » در رسانه رسمی و بین المللی ” رواپرس “ را محضر خاندان معظّم معزّا و بطور اخصّ صبیّه های دُردانه عزیز مهاجرمان « سرکار خانم ها معصومه و مهسا اصغری » نیز پیشگاه اخوان گرانقدرم حضرت حجت الاسلام و المسلمین « مرتضی مطهری پور » و « حاج محسن مسلمی » به ترتیب ریاست محترم ستاد عمره و عتبات دانشگاهیان نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری و معاونت محترم پشتیبانی و اعزام ستاد یاد شده همچنین همکاران بزرگوار آن مرحوم در مجموعه مذکور ایفاد داشته مجالست و موانست علی الدّوام خّلد آشیانمان را با برترین های عالم از درگاه باریتعالی تمنّا می نمایم.
فرجام سخن نیز شعر زیبای « استاد محمد علی بهمنی » را تقدیم می دارم به روح ملکوتی برادر ارجمندِ از جنس آب و آیینه امان حاج حسن عزیز :
اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است
اکسیر من نه این که مرا شعر تازه نیست
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است
سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست
درشعر من حقیقت یک ماجرا کم است
تا این غزل شبیه غزل های من شود
چیزی شبیه عطر حضور شما کم است
گاهی ترا کنار خود احساس می کنم
اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست
آیا هنوز آمدنت را بها کم است
***
جامعه شناس و عضو پیوسته انجمن جامعه شناسی ایران
کارشناس خبر از دانشکده صدا و سیما ، صاحب امتیاز رسانه رسمی و بین المللی ” رواپرس “
پژوهشگر و تحلیلگر مسائل منطقه آمریکای لاتین
رضا عرب
انتهای پیام
