به گزارش روز دوشنبه ایرنا، بنیاد تحقیقاتی آبزرور در مقاله‌ای با اشاره به روابط نزدیک شده هند و آلمان در سال‌های اخیر نوشت: آلمان همچنان یکی از مهم‌ترین شرکای دوجانبه هند در اروپا باقی خواهد ماند؛ رابطه‌ای که در چارچوب بزرگ‌تر اتحادیه اروپا که برلین محرک اصلی آن است، جا افتاده است.

شراکت استراتژیک بین هند و آلمان به می ۲۰۰۰ و نهادینه شدن آن با راه اندازی رایزنی‌های بین دولتی (IGC) در سال ۲۰۱۱ در سطح سران دولت  بازمی‌گردد که این تعامل را تقویت کرد. دعوت آلمان از نخست وزیر نارندرا مودی برای شرکت در اجلاس سران گروه هفت امسال در باواریا به عنوان آشکارترین تصدیق شراکت استراتژیک موجود بین ۲ کشور است. با این حال، شراکت آلمان و هند فقط از طریق ظرافت‌های دیپلماتیک در حال رشد نیست بلکه این شراکت را می‌توان در همگرایی و شناخت متقابل منافع استراتژیک مشترک دانست. منافع مشترک به ویژه برای تلاش های هر دو کشور برای خودمختاری استراتژیک، توجه آنها به اقیانوس هند-پاسیفیک، و به رسمیت شناختن مجدد تغییرات اقلیمی مرتبط است.

استقلال استراتژیک

هند و آلمان دریافته‌اند که حرکت به سوی نظم جهانی چندقطبی مستلزم حمایت قدرت‌های متوسط ‌از یکدیگر در تعقیب خودمختاری استراتژیک است. در حالی که برای هند، خودمختاری استراتژیک به معنای همسویی اقتصادی و بی طرفی در درگیری های بین المللی است، آلمان به طور فزاینده ای به دنبال خودمختاری استراتژیک از طریق اتحادیه اروپا است. نکته مهم درباره بحران اوکراین، این است که همزمان با تلاش آلمان برای کاهش وابستگی انرژی خود به روسیه، هند نیز از هزینه‌های وابستگی بیش از حد به یک تامین‌کننده آگاه شده است.

هر دو کشور در حال حاضر شروع به شناسایی منافع مشروع یکدیگر در نوآوری، فناوری، تنظیم استانداردها و ظرفیت سازی کرده اند. امضای توافقنامه مشارکت جامع مهاجرت و تحرک با تمرکز بر اشتغال، آموزش عالی و جابجایی متخصصان بین هر دو کشور، نمادی از سطح اعتماد رو به رشد بین دو کشور است. دولت آلمان با تعهد سرمایه گذاری در زمینه های کمک های مالی و فنی ۱۰ میلیارد یورویی، علاقه خود را به حمایت از خودمختاری استراتژیک هند به طور عملی نشان داده است.

هند و اقیانوسیه

آلمان حتی قبل از درگیری اوکراین به تدریج در تلاش بود تا به عنوان یک بازیگر ژئوپلیتیک در صحنه جهانی ظاهر شود و این روند با جنگ در اروپا تسریع شده است.

با توجه به نقش محوری جغرافیای اقیانوس هند و آرام در شکل دادن به نظم بین المللی در  قرن بیست و یکم، آلمان یکی از اولین کشورهای اروپایی بود که در سال ۲۰۲۰ رهنمودهای سیاستی خود را در مورد منطقه هند و اقیانوس آرام اتخاذ کرد و از آن زمان به بعد اتحادیه اروپا را نیز به اتخاذ یک سیاست منسجم هند و اقیانوسیه سوق داد.

در راستای این هدف، سیاست آلمان تقویت تعامل با کشورهای همفکر در اقیانوس هند و آرام در حوزه‌های مختلف از اقتصاد، محیط زیست و آب و هوا گرفته تا سلامت و فناوری است. از آنجایی که شک و تردید در مورد نقش جهانی آینده چین در اروپا همچنان در حال افزایش است، روابط قوی با هند به یک ضرورت استراتژیک تبدیل شده است.

بدون هند، منطق هند و اقیانوسیه خیلی دور از دسترس نیست و بیان قوی دهلی نو از آرمان های منطقه ای خود باعث ایجاد اعتماد در شرکای اروپایی خود در مورد توانایی هند برای شکل دادن به معماری استراتژیک منطقه ای شده است.

تغییرات اقلیمی

با مقایسه بخش‌های مختلف همکاری، مشارکت هند و آلمان شاید بیشترین پیشرفت را در زمینه همکاری‌های اقلیمی داشته است. با این حال، نگاه دقیق‌تر به پروژه‌های همکاری دوجانبه اقلیمی نشان می‌دهد که تلاش‌های مشترک زمانی موفق‌تر هستند که خطرات ژئواکونومیک و ژئوپلیتیکی در حال افزایش باشند.

تهاجم روسیه به اوکراین مستلزم بازنگری در سیاست واردات انرژی آلمان است که فرصت بی نظیری را برای همکاری هند و آلمان در خصوص سوخت سبز از هیدروژن ایجاد می کند، زیرا آلمان به دنبال کاهش وابستگی خود به گاز روسیه است. به همین ترتیب، هند وظیفه سختی در مدیریت اولویت های امنیت انرژی خود دارد.

با افزایش شدید قیمت نفت از زمان آغاز جنگ در اوکراین، دیدگاه هند در مورد استفاده از انرژی سبز به عنوان ابزاری برای کاهش خطرات ژئواکونومیکیتغییر کرده و به آن به عنوان ابزاری جهت رسیدن به توسعه پایدار می‌نگرد. هر دو کشور ۹ توافق نامه را امضا کردند که طیفی از موضوعات از جمله انرژی سبز، توسعه پایدار، کارگروه هیدروژن و احیای چشم انداز جنگل را در بر می گرفت.

مشارکت قوی با هند امروزه بخش مهمی از چشم انداز سیاست خارجی آلمان است. این چشم انداز جدید این پتانسیل را دارد که نه تنها مشارکت دوجانبه بلکه تعامل گسترده تر اتحادیه اروپا با هند را نیز دستخوش تحول سازد.