حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با مداحان شانزدهم تیرماه 1384 معظم له :
نقش هنر، نقش شعر، نقش ادبیات، نقش حضور در میدان های عملی در پرورش این روح ایمانی، نقشی است که بسیار بسیار کارساز و مؤثر است ، شما جای مداح و ذاکر اهل بیت را اینجا ببینید ؛ نقش ایمان‌آفرین، نقش فرهنگ‌ساز، نقش مستحکم‌کننده‌ی پیوند قلبی بین پیروان و بین آن محبوبان؛ یک چنین نقشی است. این نقش، بسیار نقش مهمی است.
رسانه رسمی و کشوری ” رواپرس “ ؛
فرصتی دست داد تا بنا بر وظیفه ی ذاتی و موظّفی خویش در ایّام شهادت سالار شهیدان امام حسین علیه السّلام ، همراه با تعدادی از شهروندان در کنار مضجع شریف حضرت آقا سیّد الکریم عبدالعظیم حسنی علیه السلام سه شب آخر دهه ی اول محرّم امسال را سپری ، میهمان حضرت باشم ، محرّمی همچون محرّم سال قبل البتّه بسیار متفاوت تر از تجربه ایام عزاداری ارباب بی کفن علیه السلام در دهه های قبلی زندگی ام .
به گواهی زایرین عالیقدر حاضر در برنامه ها ، شرایط فاصله گذاری اجتماعی و رعایت پروتکل های ابلاغی آنهم جهت طیب خاطر میهمانان با همّت عالی مسئولان و در ادامه مساعدت خادمان محترم آستان مقدّس حضرت اجرا ؛ دلدادگان کربلای معلّی مراد خویش را در قبله تهران و در مجاورت سلاله ی اهل بیت و امامزادگان جلیل القدر و شریف همجوار مطهرش جستجو و آرام می گرفتند .
خلاء شور رفتاریِ سنّتیِ متعارف در دهه ی منتهی به عاشورا مربوط به عادت های مسبوق ، حلقه ی مفقوده ای بود مستور در عارض حاضرین ، نشانی که با کمترین غور نیز جلب توجّه می نمود.
در تقدّم شعور بر شور عزاداری ها بسیار گفته اند و فراوان هم شنیده ایم ، امّا مگر می توان تاثیر و حضور نواهای آسمانی طبل ، سنج و دمّام همچنین عَلَم و کُتَل های سنتی را در چنین یادواره هایی نادیده گرفت ؟
چه جایگزینی می تواند در این شرایط بال پرواز به مشتاقانی دهد که با دست خالی بتواند تمامی مراثی مکتوم در تعزیه ها ، شبیه خوانی ها و هیجانات متبادر از طبل و سنج و دمام را به نمایش گذارد ؟ غیر از وعّاظ جلیل القدر و مادحین محترم چه کسی می تواند تصدّی این امر خطیر را به عهده دار شود ؟
آنان که قرابت بیشتری با کمترین دارند نیک دانسته و تایید می فرمایند که حقیر باحضور بیش از پنج دهه در مجالس اهل بیت اعم از مجمع الذکرین ، مکتب الذاکرین تهران و سایر هیات ، بر روحیات و … ، روال ماضی ، جاری و آتی ایشان واقف و به نوعی قرینم .
بنده ضمن اعتذار از اطاله ی کلام ، با عنایت به سبقه ی ایرادی و فارغ از هرگونه مداهنه که در قاموسم جای ندارد ؛ تقریر این وجیزه را ایفاد می دارم محضر نازنینی همچون « حاج حمید رضا خدّام » ( ناز پروده ی شهرستان قرچک ) ، همو که با صدای ملکوتی مبتنی بر تحفّظ محفوظات ، تسلّط عالی بر مقاتل و دل عاری از ریایش ، نه تنها روح زایرین کربلای ایران را در آسمان ها به پرواز در آورد بلکه جایگزینی می شد که میهمانان جای خالی ادوات عزاداری سنوات قبل را کمتر احساس نمایند .
بار دیگر ضمن اعلام مراتب تقدیر خود به نمایندگی از سوی بخشی از افکار عمومی از مسئولان محترم آستان مقدّس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السّلام نخست بابت رعایت مفاد پروتکل های بهداشتی در ثانی حُسن و تدقیق انتخاب ایشان برای اجرا ، بهترین ها را از درگاه ایزد منان برای جناب ” حاج حمید رضا خدامی ” ، خاکی ، بی ادّعا ، کاربلد و عزیز تمنّا داشته ، متعهد می گردم انشاالله و به شرط حیات مقدّمات مصاحبه ای را برای آشنایی بیش از پیش انبوه مخاطبان ارجمند عام ، خاص و فعّال این رسانه کشوری با فضای انتزاعی حضرت تازه یافته امان ترتیب و بستر آشنایی با نقطه نظرات وی را فراهم نمایم.
خدایا چنان کن سر انجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
*
جامعه شناس و عضو پیوسته انجمن جامعه شناسان ایران
کارشناس خبر از دانشکده صدا و سیما ، صاحب امتیاز رسانه رسمی و کشوری ” رواپرس “
پژوهشگر و تحلیلگر مسائل منطقه آمریکای لاتین
رضاعرب
انتهای پیام
