به نظر می رسد مقامات ورزشی ایران به این نتیجه رسیدهاند که تداوم چالش با عربستان نتیجهای جز ضرر برای ورزش و علی الخصوص فوتبال ایران ندارد و بهترین راهکار این است که با دیپلماسی صحیح باب گفتوگو را باز کنند تا سرانجام بعد از حدود شش سال ارتباط بین ایران و عربستان میسر شود .
رسانه رسمی و کشوری ” رواپرس “ ( دارای مجوز انتشار 3 زبانه فارسی _ عربی و انگلیسی ، مفتخر به انتشار بیش از 28 هزار مقاله ، یادداشت ، گزارش و … ، ملی و بین المللی ) .
” دکتر محمد بیدگلی ” ( مدرّس دانشگاه و کارشناس مسائل ایران ) در یادداشتی اختصاصی تحت عنوان ” دیپلماسی ورزشی راهبرد خروج از انسداد سیاسی با عربستان “ برای ” رواپرس ” نوشتند:
امروزه ورزش به عنوان یک صنعت بزرگ با ظرفیت بالا حوزه های گسترده ای را شامل فرهنگ ، اقتصاد و سیاست را در خود جای داده که همین امر موجب شده تا توجهات بسیاری را به خود جلب نماید.
دیپلماسی عمومی نوع دیگری از دیپلماسی بین المللی فرهنگی است که هدف آن ترویج درک متقابل تبادل ایده ها ، اطلاعات ، ورزش ، هنر و دیگر جنبه های فرهنگی در میان ملّت ها و مردمان است ، مفهوم دیپلماسی ورزشی اوّلینبار در سال 1975 به کار گرفته شد.
دیپلماسی ورزشی میتواند زیرساختهای تنشزدایی در روابط کشورها را بهوجود آورد ، بستر اصلی دیپلماسی ورزشی را نهادهای بینالمللی همانند کمیته بینالمللی المپیک و کنفدراسیونهای ورزشی تشکیل میدهد ، در سال 1368 برگزاری بازی بین دو تیم ملی ايران و عراق، بعد از هشت سال جنگ تحمیلی صدام حسین علیه کشورمان در جام صلح و دوستی ، پیام صلح را از طریق فوتبال به دنیا مخابره کرد .
تیم ملی فوتبال ايران و عراق جام صلح و دوستی
کویت 1368
عکس مشترک دو تیم ملی ایران و ایالات متحده آمریکا با ژستی دوستانه در جام جهانی 1998 فرانسه، نمونه برجسته تری از کارکرد دیپلماسی ورزشی در راه حل مناقشه های طولانی بود ؛ همچنین بازی فوتبال انگلیس و آرژانتین در جام جهانی 1986 چهار سال بعد از جنگ فالکلند یا مالویناس نمونه دیگری از نقش دیپلماسی ورزشی در کاهش تنش هاست.
تیم ملی فوتبال ایران و ایالات متحده آمریکا با ژستی
دوستانه در جام جهانی 1998 فرانسه
بازی فوتبال دو تیم ملّی فوتبال انگلیس و آرژانتین
در جام جهانی 1986
فوتبال تاکنون بارها ویترین دیپلماسی صلح در جهان شده است و بار دیگر به نظر میرسد، نقش نمادین خود در رفع کدورت ها بین دو کشور قدرتمند مسلمان در حساس ترین مقطع را ایفا کند ، ما با عربستان همسایه هستیم آنها هم مثل ما یک کشور اسلامی هستند و مهمتر از این ها حرمین شریفین در کشور عربستان واقع شده ؛ طبیعتاً نمیتوانیم تا ابد با آنها در حالت قطع رابطه باشیم ضمن اینکه سیاست خارجی جمهوری اسلامی همیشه گسترش روابط با همسایههایش بوده است لذا تقابل ایران و عربستان سعودی به نفع هیچکس نیست جز رژیم صهیونیستی و هوادارانش.
اوّلین راه حل گفتوگوی سیاستمداران و نخبگان دو کشور با یکدیگر است ، بعد هم بحث دیپلماسی عمومی به میان میآید که مشخصاً میشود به دیپلماسی ورزشی اشاره کرد مثلاً برگزاری یک رویداد ورزشی بین دو کشور.
به نظر می رسد مقامات ورزشی ایران به این نتیجه رسیدهاند که تداوم چالش با عربستان نتیجهای جز ضرر برای ورزش و علی الخصوص فوتبال ایران ندارد و بهترین راهکار این است که با دیپلماسی صحیح باب گفتوگو را باز کنند تا سرانجام بعد از حدود شش سال ارتباط بین ایران و عربستان میسر شود ، طبیعی است ما باید در حال فرستادن پیام درک و تفاهم بین المللی فرهنگی ، تحمّل و احترام متقابل از طریق ورزش به سراسر جهان از جمله عربستان سعودی باشیم.
احمد رضا عابدزاده و محمّد الدّعایه دروزاه بانان تیم ملّی
فوتبال جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی
( در یک قاب ) مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸
فرانسه
برجسته ساختن ابعاد مثبت ورزش در سطح بین المللی همان ايجاد روابط دوستانه است و می توان با راهكارهاي مناسب و اتخاذ سياست هاي مناسب باعث ايجاد شرايطي شد كه ورزش پاكي خود را حفظ و در حل كشمكش هاي بين المللي وايجاد صلح نقش مؤثري را ايفا كند.
ورزش یک علاقه مشترک فرهنگی است که مردم را در سراسر جهان از هر نژاد و مذهب در رقابت های ورزشی شرکت می دهد و یک منبع قوی از غرور ملی و همبستگی را به وجود می آورد ، ورزش در دنیای جدید در کنار تأثیرات جسمی بهعنوان صنعتی است که در عرصههای مختلف اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی تأثیرات کمنظیری دارد.
نمونه موفق دیپلماسی ورزشی در این خصوص را می توان همکاری فدراسیونهای فوتبال ایران و قطر برشمرد که اجرای کامل این تفاهم نامه میتواند پیامدهای مثبتی در بلند مدت برای فوتبال و در کل ورزش ایران داشته باشد ؛ مدیران می بایستی از ظرفیت های موجود در این عرصه نهایت استفاده را جهت نیل به اهداف نظام نمایند.
رابطه متقابل بین ورزش ، سیاست ، فرهنگ و جامعه از این جهت حائز اهمیت است که میتواند زمینههای لازم برای عقلانیت اجتماعی ، ثبات سیاسی و کنترل فضای عمومی را به وجود آورد.
انتهای پیام
تحلیل جالب توجهی بود