سخت بود این دوری ها. اما از آنجایی که مردم ما همیشه همدل و همراه هستند، اتفاق های قشنگی را هم در همین روزهای قرنطینه ای رقم زدند. مثلا امسال به جای سفره های افطار و مهمانی های جمعی، در شهرستان اسفراین، یک عده از دلداده های امام رئوف(ع)، ایده نذر شیر خشک را اجرا کردند. قصه از آنجا شروع شد که خادمیار امام رضایی، خدیجه سعید با گروهی از دوستان مومن و همراه تصمیم گرفتند به یاد فرق شکافته امیرالمومنین(ع) و کودکان یتیمی که برای مولایمان شیر آوردند، در شب شهادت جانگداز امام علی(ع) شیر خشک برای کودکان نیازمند یتیم توزیع کنند و این شد مقدمه شروع یک کار خوب. این روایت شیرین را از زبان خود خدیجه سعید، خادمیار پر تلاش خراسان شمالی بشنویم:
قصه مهربانی
حقیقتا قصه، قصه مهربانی بود و عشق به یتیم نوازی آقای عالم امام علی علیه السلام. قصه، قصه روزهای دوری از حرم آقا امام رضا بود و در حسرت دیدار سوختن و اشتیاق انجام کاری به نیت خادم الرضایی حتی از دور. بالاخره باید کاری می کردیم تا دلمان آرام گیرد. در این شب هایی که از سفره های افطار بزرگمان، از ادای نذرهای هر ساله مان به خاطر شیوع کرونا محروم شدیم، توسط یکی از خیرین عزیزم، توزیع شیر خشک در شب شهادت امیرالمومنین(ع) پیشنهاد شد تا قدمی زیبا باشد به یاد یتیم نوازی ایشان، به یاد کودکانی که بعد از ضربه خوردن مولا، شیر آوردند تا زخم امامشان را که تازه فهمیده بودند آن کسی که هر شب برایشان شیر می برده حضرت علی(ع) بوده التیام دهند. از آنجایی که در شهرستان کوچک ما اسفراین، مدت زیادی است کودکان شیرخواره نیازمند تحت پوشش شیر خشک رایگان در انجمن مردم نهاد کلبه مهربانی اسفراین هستند، بنابراین قرار شد تا این شیرخشک ها خریداری و تحویل به انجمن شود تا سی، چهل خانواده تحت پوشش در چنین شبی شیرخشک فرزندشان را با ذکر یاعلی، درست کنند و نام مولایمان در پوست و جان و استخوان کودکانمان رخنه کند و با عشق به مولا بزرگ شوند.
برکت نام علی(ع)
قدم زیبایی بود و از ابتدای شروع کمپین نذر شیر خشک تا خرید و توزیع آن همه با نام و یاد امیر المومنین(ع)، امید به باز شدن دوباره راه نجف و کربلا و توفیق زیارت داشتن برای همه آن هایی که نقشی در این کار خیر داشتند همراه بود. هر چند امسال هم همچون سال گذشته، توفیق دورهمی های معنوی و سفره های افطار جمعی نبود. اما از برکت نام علی و به عشق مولا علی، توانستیم جور دیگری از یک مسیر دیگر دلمان را آرام کنیم. خیلی ها برای شرکت در این امر خیر، همراهمان شدند. آن هایی که در این ماه مبارک، به عشق ضامن آهو، تمام عیار، از خیریه کوچک اما پربرکت امام رضایی ما حمایت کردند و شکر خدا توانستیم در روزهای اخیر، هم در شادی دل سه نوعروس شریک باشیم هم وام قرض الحسنه خرد برای رفع نیاز مددجویانمون پرداخت کنیم و هم بسته های معیشتی را تقدیم عزیزان کم برخوردار کنیم و در کنار همه این ها، به زیبایی تمام شب شهادت مولایمان را با شاد کردن دل کودکان یتیم و مادران صبورشان، معنوی تر کنیم. و چه زیباست آنجا که بتوانیم دست در دست هم به تأسی از یتیم نوازی مولای شیعیان، دل کودک یتیمی را شاد کنیم و از گرسنگی نجاتش دهیم. در شب شهادت جانگداز امیری که یتیم نواز کوفه بود و در لحظه های پیش از شهادت، یتیمان دسته دسته برایش شیر می آوردند. مولایی که شاعر در وصف آن لحظات آخر برایش اینچنین سروده است: «ای سجود با شکوه، وای نماز بی نظیر، ای رکوع سربلند، وای قیام سر به زیر/ در هجوم بغض ها ای صبور استوار، در میان تیرها ای شکست ناپذیر/ شرع را تو رهنما، عقل را تو رهگشا، عشق را تو سرپناه، مرگ را تو دستگیر/ فرش آستانه ات، بوریایی از کرم، تخت پادشاهی ات، دستبافی از حصیر/ کاش قدر سال بود آن شب سیاه و تلخ، آسمان تو غافلی، زان طلوع ناگزیر/ بعد از او نه من نه عشق، از تو خواهم ای فلک/ یا ببندی ام به سنگ، یا بدوزی ام به تیر/ دست بی وضو مزن بر ستیغ آفتاب، آی تیغ بی حیا شرم کن وضو بگیر/ لختی ای پدر درنگ پشت در نشسته اند، رشته های سرد اشک، کاسه های گرم شیر.»
انتهای پیام
