سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه تاکید کرد، اوکراین زمانی یکی از ثروتمندترین جمهوریهای جماهیر شوروی بود اما اکنون به یکی از فقیرترین کشورهای در اروپا تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه گاردین، ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه در جریان کنفرانس خبری هفتگی خود آمریکا را متهم کرد که در جریان رویارویی با روسیه، با مردم اوکراین همچون کالاهای یکبار مصرف رفتار میکند.
وی همچنین از ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین به خاطر شرکت در مراسمهای عکاسی و حضور در سراسر جهان برای ایراد سخنرانی به عنوان بخشی از کمپین روابط عمومی واشنگتن، انتقاد کرد.
زاخارووا گفت: اخیرا آمریکا تلاش کرد تا اوکراین را به عنوان مبارزان دموکراسی و اکنون به عنوان صلح طلبان معرفی کند در حالی که در بحبوحه کشتار کودکان، کییف را پر از سلاح کرده و ساختارهای فرماندهی ناتو را در آنجا مستقر کرده است.
وی افزود: ما نمیتوانیم درباره جدیت ابتکارعمل صلح کییف و حامیان غربیاش صحبت کنیم. آنها در این باره اصلا جدی نیستند.
زاخارووا در ادامه به فهرستی از سری نقضهای حقوق بشری در داخل اوکراین که توسط دفتر کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل گزارش شده، اشاره کرد و گفت، آمار نقض حقوق بشر نباید از ۲۴ فوریه سال جاری میلادی همزمان با آغاز حمله مسکو به اوکراین محاسبه شود بلکه باید هشت سال گذشته را نیز که طی آن نیروهای حامی روسیه در شرق اوکراین توسط دولت کییف مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، مد نظر قرار داد.
زاخارووا همچنین گفت: پیشنهاد دولت کییف برای برگزاری یک “اجلاس صلح” در سازمان ملل احمقانه است.
وی افزود: ما درباره برگزاری نوعی “اجلاس صلح” در سازمان ملل در تاریخ ۲۴ فوریه مصادف با سالروز آغاز حمله روسیه به اوکراین صحبت میکنیم. طبق برنامه رهبران کییف، این اقدام به اجرای گمانهزنیهای عجیب و غریب ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین که در قالب یک “فرمول صلح” ارائه کرده، کمک میکند. ما این پیشنهاد را همچون طرح اخیر واشنگتن که تلاش میکند دولت کییف را یک صلحطلب جلوه دهد، احمقانه میدانیم.
زاخارووا در ادامه گفت: همین ایده اجازه دادن به روسیه برای شرکت در چنین نشستی تنها به شرط تسلیم کامل و بدون قید و شرط، نشانهای واضح و مشخص از کاهش قدرت کییف است.
وی تصریح کرد: هیچ توضیح قابل قبول دیگری وجود ندارد. آنها قبلا نیز به نقطهای رسیدهاند که ایدههای احمقانهتری را مطرح کنند و به آنها نوعی لباس حقوقی بینالمللی بپوشانند اما در نهایت به همان نتیجه قبلی میرسند یعنی زنده ماندن بدون اذعان به بدیهیات.
انتهای پیام