به گزارش خبرنگار آستان نیوز از کرمان، حاج حسین خوش احوال که دهه کرامت امسال به مدت یک هفته با کاروان زیر سایه خورشید در استان کرمان حضور داشت؛ در پایان سفر در گفتگو با خبرنگار آستان نیوز از کرمان؛ نخستین سفر به کرمان را مربوط به سال 92 دانست که به عنوان مداح کاروان زیر سایه خورشید به کرمان آمده است.
خادم آستان قدس رضوی آن سفر را بسیار خاطره انگیزی توصیف و بیان کرد: از مردم کرمان واقعاً ممنون هستم که محبت دارند و استقبال مردم هم خیلی خاطره انگیز بود. جشن هایی که شرکت می کردیم 4 تا 5 هزار نفر در جشن ها شرکت می کردند.
وی افزود: امسال چند مکان را آستان قدس پیشنهاد داد اما باتوجه به وضعیت کرونا نپذیرفتم تا اینکه گفتند می خواهیم جایی را بگوییم که جرأت نمی کنی بگویی نمی روم. گفتم کجا؟ گفتند کرمان؛ همکارت آقای سلیمانی منتظرت هست.
خوش احوال ادامه داد: این را که گفتند دیگر نتوانستم نه بگوییم؛ یکی از مدیر کشیک های من هشت سال معاون سردار سلیمانی بوده؛ به من گفت حتماً بروید و سلام مرا به سردار برسانید و آنجا که رفتی زنگ بزن و گوشی را بگیر به سمت مزار سردار.
وی با اشاره به اینکه ما تنها کاروانی هستیم که هم کشیک های ما از آنان خواستند وقتی برگشتیم ابتدا حرم برویم؛ افزود: به ما گفتند مشهد که برگشتید، بیایید حرم تا شما را زیارت کنیم زیرا شما زائر سپهبد سلیمانی هستید.
خوش احوال اظهار کرد: باور نمی کردم این افتخار نصیب ما بشود و به زیارت سردار سلیمانی بیاییم؛ من دیدم روی مزار ایشان نوشته «سرباز قاسم سلیمانی» و این برای ما خیلی جای حرف دارد.
وی بار دیگر با قدردانی از مردم و مسئولین استان کرمان، تصریح کرد: کرمانی ها مردمانی قدردان هستند و اگر سال آینده هم بگویند باز کرمان می آیم و از همه خواهران و برداران تشکر می کنم که خیلی محبت دارند.
این خادم آستان قدس رضوی بهترین خاطره این سفر را حضور در منزل شهدا و زیارت شهید سلیمانی عنوان و بیان کرد: قول دادم به مشهد که برگشتم در اولین کشیک حرم، سلام و ثواب آن زیارت را برای مردم کرمان انجام دهم.
خوش احوال با بیان اینکه 40 مداح و 30 سال خادم آستان قدس رضوی است؛ گفت: اهل مادیات نیستم و از این راه مداحی امر معاش نمی کنم و تاکنون یک قران نگرفتم زیرا آنقدر خدا و اهل بیت و امام حسین و امام رضا یاری کردند که نیاز به هیچ چیز ندارم و خدا را شاکرم.
وی ادامه داد: من اربابی دارم که همه چیز به من داده؛ حرم که می روم می گویم آقا جان! نمی دانم دیگر چه بخواهم. هر چه صلاح می دانی اما فقط نوکری ات را از من نگیر.
