به عشق امام رضا(ع) و خواهر گرانقدرشان کریمه اهل بیت(س) کاروانیان نان صلواتی شهر کرمان در دهه پر خیر و برکت کرامتی که گذشت، زائران امام هشتم و حضرت فاطمه معصومه(س) را با یک قرص نان داغ و تازه همراه با ارادت مهمان کردند. کاروانی که همه ساله با عشق و سرانگشتان سوخته حاصل دسترنج خود را بی ریا و عاشقانه نثار سفره زائران می کند و به معجزه نمک ایمان دارد و قصدش نمک گیر کردن زائران است به امید آنکه روزی به حرمت نان شفاعت یابد. لحظاتی با این کاروان که بوی نان داغ و تازه و عشق و ارادت می دهد همراه می شویم.
ارث خدمت
کاروانی که نان را با نرخ صلوات عرضه می کند، همان کاروان صلواتی کرمانی ها است که ۳۲ سال است به عشق اهل بیت(ع) نان صلواتی دست زائران می دهد. علی رضایی زنگی آبادی مسئول کاروان نان صلواتی کرمانی ها ارث خدمت به اهل بیت(ع) را مدیون پدرش محمدرضایی زنگی آبادی می داند که از منتظران موعود و تشنه دیدار یار بود. پدر اولین بار در جمکران نذر کرد کاروان نان پزی را راه اندازی کند تا هر ساله نیمه شعبان به عشق منجی عالم بشریت قرص نانی داغ و تازه به دست زائرین آقا بدهند. از آن زمان کاروان نان صلواتی ۳۲ سال است که در مسجد مقدس جمکران نان انتظار می پزد. بعدها این کاروان، اولین موکب نان پزی را در اربعین حسینی راه انداخت و زائران خسته امام حسین(ع) که کیلومترها پیاده روی داشتند را نمک گیر کرد. زائرانی که گرد پایشان حرمت دارد و لبخند هر زائر خستگی را از آنان می گرفت. کاروان نان صلواتی ۱۳سال پای تنور محبت امام حسین علیه السلام نان عشق پخت و ۱۲ سال در نجف اشرف در جوار حرم مولای متقیان پخت نان داشت. کاروانیان زمانی که خواستند به کاظمین بروند با خود گفتند چگونه به کاظمین برویم در حالی که عطر نان کاروان هنوز در مشهدالرضا نپیچیده است؟ از همان زمان اذن خدمت را در دهه کرامت گرفتند و امسال هشتمین سالی بود که کاروان با عشق به امام هشتم(ع) و حضرت معصومه(س) راهی مشهد و قم شد. ۵ روز داخل حرم حضرت معصومه(س) در صحن فاطمیون و ۲ روز در شبستان امام حسن عسکری(ع) مسجد جمکران و بالاخره ۸ روز در حسینیه کرمانی ها در جوار بارگاه ملکوتی علی بن موسی الرضا(ع) در خدمتگزاری زائران آفتاب هشتم.
عیار ناب
مسئول کاروان بسیار با اخلاص در مورد کاروان صحبت می کند. سعی دارد به قول خودش تبلیغ نکند یا به نوعی ریا نشود. می‌گوید: «چند سالی در محضر سیدرضا خوشرو؛ عالمی مدبر که زندگی اش وقف امام حسین(ع) بود درس ها گرفته ام. روزی سید می گفت: در ظاهر، طلا و برنج یک رنگ دارند. اما در باطن تفاوت بسیار است. عیار طلا کجا و جنس برنج کجا؟ سید بر حق کرمانی ها جنس طلای ناب را مثال زد و همه را دعوت به اخلاص کرد و اینکه خدا کند جنس خدمت به اهل بیت(ع) ناب و خالص بوده و از عیار بالایی برخوردار باشد.» نوع نگاه و صحبت های رضایی مسئول کاروان نشان از اخلاص ناب و عیار بالای کاروانیان دارد. همان زنان و مردانی که در انجام خدمت، خدا را مقصود و مراد خود می دانند و در طول سال انتظار می کشند تا ندای «هر که دارد سر همراهی ما بسم الله» را بشنوند و با کاروان عشق همراه شوند.
سرانگشتان سوخته
تعداد خادمین ۱۲۰ نفر است.۱۰۰ نفر خانم و۲۰ نفر آقا. با اندکی نگاه به صورت های معنوی کاروانیان به راحتی می توانی نوع خدمت هر کدام را حدس بزنی. بندهای کلفت انگشتان دست بی بی زهرا نشان می دهد که بارها خمیر داخل قدح را ورز داده است و چانه های یکسان و یک اندازه خمیر را گرفته است. از صورت نورانی حاج فاطمه و سوختگی گونه ها و بینی اش به راحتی مشخص است که روزی چند بار سرش را داخل تنور داغ کرده و تا تنور داغ است نان معرفت و محبت اهل بیت(ع) را چسبانده است. حاج صغری با روی باز و خستگی ناپذیرش همیشه خمیر پهن شده را روی دست جابجا می کند و با صدای بلند صلوات ختم می کند و عشقی مضاعف به کاروان می دهد و کربلایی فاطمه دلسوز که با سینی چای و بابونه اش خستگی را از تن همه بیرون می برد. تک تک این زنان با معرفت هر سال از گوشه گوشه شهر کرمان برای خدمت می آیند. از دیار سردار دل ها تا کاظم آباد و کرمان، زنگی آباد، باغین، حسین آباد، رحیم آباد، اختیار آباد، هوتک، خانوک، چترود، تیکدر همه و همه با انگشتانی سوخته در کنار گرمای تنور داغ شب را به صبح می رسانند و عشق و ارادت خود را نثار حضرات می کنند. بانوانی که خود را خادمیار نه بلکه کنیز امام رضا(ع) می دانند و خستگی برایشان در این خدمتگزاری بی دریغ معنایی ندارد. همانطور که کربلایی فاطمه مشتاقانه می‌گوید: «هر روز ساعت یک بامداد خمیر می گرفتیم و تا ساعت ۷ صبح نان می پختیم و عاشقانه صلوات می فرستادیم. هر صبح ۳ هزار قرص نان آماده می شد و به مهمانسرای حضرت تحویل می دادیم.»
آبگوشت کرمانی
اما همه خدمت این زائران مخلص، به نان ختم نمی شود. کاروانیان با جنس طلای ناب، در روز آخر دهه کرامت یعنی ظهر میلاد حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در کنار نان گرم، ۴ هزار زائر را مهمان آبگوشت امام حسین(ع) کردند. همان آبگوشت خاص امام حسینی کرمانی ها که از دیرباز شهره زبان هاست و طرفداران زیادی در منطقه کرمان دارد. طوری که معتقدند اگر آبگوشت امام حسینی خوشمزه از کار در آید قطعاً، مورد قبول قرار گرفته است. برای پخت این آبگوشت در مشهدالرضا(ع) عاشقان و مریدان اهل بیت(ع) خادمان تکیه میدان قلعه کرمان از دو روز قبل از میلاد امام رضا(ع) تلاش کردند و در شب ولادت دیگ های بزرگ مسی را شب تا به صبح مراقبت کردند. با رسیدن صبح، مثل همیشه سنگ تمام گذاشتند و خوشمزه ترین آبگوشت اصیل کرمانی را به همراه نان خانگی با رعایت پروتکل های بهداشتی بین زائرین و مجاورین حرم منور رضوی توزیع کردند.
وداع آخر
امسال هم مثل همیشه، روزهای عشق ورزیدن خیلی سریع به پایان رسید و مسئول کاروان از همه خواست برای وداع به حرم بروند. کربلایی فاطمه می گوید: «هر سال که دهه کرامت تمام می شود ما برای زیارت آخر به حرم مطهر امام رضا علیه السلام می رویم. اما هیچ موقع وداع نمی کنیم و از آقا می خواهیم باز هم برای خدمت و نوکری ما را بطلبد.» کاروانیانی که شانه هایشان پر از خستگی است، با چشم های به اشک نشسته و دست های پینه بسته ای که رو به آسمان است، مهربان و بی منت، رو به امام رئوف(ع) می کنند و توفیق خدمتی دیگر را می طلبند. آن ها خدمتی از جنس طلای ناب می خواهند. از حضرت جرعه ای رضایت و مقبولی خدمت امسال را خواهانند و همین رضایت برای همه زندگی شان کافی است. کاروانیانی که اهل نظرند و با همه خستگی با آشنا معامله می‌کنند و منتظر گوشه چشمی برای کیمیا شدن هستند.
گزارشگر: ندا امیربیگی-خادمیار رسانه ای آستان نیوز از کرمان
انتهای پیام
