به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار ایرنا از مسکو، معترضان بلاروسی از پرچم رسمی این کشور به رنگ های قرمز و سبز استفاده نمی کنند و پرچمی به رنگ های سفید، قرمز و سفیر به دست می گیرند که بعضا در میانه آن نماد شوالیه سوار بر اسب نقش بسته است.

پرچم مخالفان دولت بلاروس از کجا آمده است؟ 

در واقع پرچم معترضان، پرچم تاریخی دوک نشین بزرگ لیتوانی است که معترضان بلاروسی آن را درجه عالی توسعه این کشور می خوانند چرا که سرزمین آنان زمانی در قلمرو دوک نشین قرار داشت.

گفتنی است دوک‌نشین بزرگ لیتوانی دولتی اروپایی از قرن ۱۳ میلادی تا سال ۱۵۶۹ بود و از ۱۵۶۹ میلادی تا ۱۷۹۵ جزئی از سرزمین مشترک‌المنافع لهستان – لیتوانی به حساب می آمد.

این دوک‌نشین توسط لیتوانیایی‌ها که یکی از قبایل بالتیک بودند، تأسیس شد، آنان کم کم توانستند قلمرو خود را به سوی روس کی‌یف و بقیهٔ قبایل اسلاو گسترش دهند منطقه‌ای که شامل کشورهای امروز بلاروس، لیتوانی، لتونی، قسمت‌هایی از استونی، مولداوی، لهستان، روسیه و اوکراین می‌شود و در آن دوره دولت مرکزی را به بزرگترین دولت اروپا در قرن 15 میلادی تبدیل کرد.

به عقیده مخالفان لوکاشنکو، مردم بلاروس در آن زمان بسیار شجاع بودند ضمن اینکه جزئی از اروپا به حساب می آمدند.

شاید امروز معترضانی که این پرچم را در دست می گیرند، می خواهند بگویند که ما طرفداران توسعه اروپایی بلاروس هستیم.

گاهی اوقات در مرکز پرچم معترضان، نماد دوک نشین بزرگ لیتوانی دیده می شود که شوالیه ای سوار بر است

بر اساس روایات تاریخی این نماد که در بلاروسی به نام «بل چروونا بلا ستیاگ» معروف است در دوران قرون وسطی و در هنگام نبرد بلاروس ها با شوالیه های آلمانی پدید آمد چرا که دوک بلاروسی از سر خود نوار سفید رنگی را باز کرد که در وسط آن خطی با خون بوجود آمده بود. وی با استفاده از این پرچم ارتش تحت فرمان خود را به حمله به ارتش آلمانها ترغیب کرد.

پرچم سفید، قرمز و سفید در سال 1918 به پرچم رسمی دولت مستقل بلاروس  پس از جدایی از روسیه تزاری تبدیل شد اما خیلی زود ارتش سرخ شوروی مینسک را فتح کرد و پرچم جمهوری سوسیالیستی بلاروس که پرچم کنونی این کشور است، جای پرچم قبلی را گرفت.

در دوره اشغال بلاروس توسط ارتش آلمان نازی در جنگ دوم جهانی، دولت در اشغال بلاروس از پرچم سفید، قرمز و سفید استفاده می کرد.

(در عکس ساختمان حکومتی در بلاروس در اشغال المان نازی با پرچم سفید، قرمز و سفید)

این پرچم همچنین در سال 1991 پس از فروپاشی شوروی بار دیگر پرچم بلاروس مستقل شد. اما لوکاشنکو در سال 1994 با برگزاری همه پرسی عمومی بار دیگر این پرچم را کنار گذاشت شاید برای اینکه لوکاشنکو نمی خواهد در دوره حکومت وی شبیه به دوک نشین بزرگ لیتوانی بنظر برسد که مسیر اروپا را می پیماید بلکه بیشتر تمایل دارد به عنوان یک جمهوری در داخل شوروی با نظم، محکم و با ثبات بنظر برسد.

این در حالی است که لوکاشنکو نخستین تحلیف خود را با پرچم سفید، قرمز و سفید برگزار کرد.

  (در عکس لوکاشنکو در نخستین مراسم تحلیف ریاست جمهوری در ساختمان مجلس بلاروس)

برخی ها پرچم معترضان بلاروسی را به قطعه ای از چربی خوک تشبیه می کنند که در وسط آن گوشت قرار گرفته است.

(در عکس چند قطعه چربی خوک که به اوکراینی سالا خوانده می شود)

این وضعیت را می توان به پرچمی که مخالفان رمضان قدیروف رئیس جمهوری چچن استفاده می کنند و به دوره دولت مستقل چچن تحت حکومت جوهر دودایف تعلق داشت، تشبیه کرد.

  (در عکس شماری از معترضان بلاروسی با پرچم های خود)

ناآرامی ها در بلاروس در پی اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در این کشور آغاز شد و به بخش هایی از جامعه سرایت کرد که به طور معمول وفادار به رئیس جمهوری تلقی می شدند، به طوری که کارگران کارخانه های بزرگ دست از کار کشیدند و بخشی از بدنه پلیس، روزنامه نگاران رسانه های دولتی و یکی از سفیران بلاروس به صف معترضان پیوستند.

مخالفان لوکاشنکو مدعی اند که وی در انتخابات ریاست جمهوری تقلب کرده است تا ماندن خود در قدرت را تضمین کند. اما لوکاشنکو با استناد به نتایج رسمی اعلام شده که از تصاحب بیش از ۸۰ درصد آرای وی حکایت دارد، شکست در انتخابات را رد کرده است ضمن اینکه رسما از ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه درخواست کرده برای جمع کردن اعتراضات به دولت بلاروس کمک کند.

البته دولت بلاروس هم موافقانی دارد که برای حمایت از لوکاشنکو هر از چند گاهی به خیابان ها می آیند تا به معترضان یادآوری کنند که وی در ششمین دوره ریاست جمهوری خود تنها نیست و حامیان متعددی دارد.

(در عکس شماری از مردم بلاورس دیده می شوند که خواهان پایان یافتن اعتراضها هستند)

روسیه تا امروز موضع رسمی در خصوص حوادث در بلاروس انتظار نکرده است اما مدعی شده که اجازه نخواهد داد کشورهای غربی در امور داخلی کشور دوست و برادر این کشور یعنی بلاروس دخالت کنند.

اعتراض ها در بلاروس هر روز ابعاد وسیعتری پیدا می کند با وجود آنکه تاکنون هزاران نفر به زندان انداخته شده اند.

«سوتلانا تیخانوفسکایا» رهبر مخالفان دولت که زمانی نامزد پست ریاست جمهوری بود نیز مدتی است که در لیتوانی مستقر شده است و با ارسال پیمام ویدئویی از مخالفان دولت می خواهد که به اعتراضات مسالمت آمیز خود علیه لوکاشنکو ادامه دهند تا وی مجبور به استعفا از سمت خود شود.