امامان معصوم(ع) دعا برای فرج امام زمان(عج ا…) را یکی از وظایف شیعیان در دوران غیبت کبری دانسته و برای منتظران واقعی آن حضرت، ویژگی‌هایی را بیان نموده‌اند. همزمان با نیمه شعبان و سالروز ولادت حضرت ولی عصر(عج ا…) در این زمینه با آیت الله کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران و رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور گفتگویی انجام داده‌ایم.
بحث را با بیان مفهوم انتظار برای ظهور حضرت صاحب الزمان(عج) و ویژگی‌های منتظران واقعی آن حضرت شروع کنیم.
انتظار حرکت به سوی مقصد اعلی است. انتظار پویایی و آماده سازی است. جمع کردن امکانات برای آمدن موعود است. انتظار تحول همه جانبه روحی، اخلاقی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی است. انتظار بیرون آمدن از باتلاق نفس و زندان طبیعت است که انسان خودش را کنار بکشد و فراخی عالم امکان را ببیند و آن خورشیدی که باید همه عالم را در سایه خودش به سوی نور مطلق ببرد و مجذوب آن بشود. مفهوم انتظار این است که انسان، حباب وجودش را در دریای وجود امام زمان(عج) بشکند. در زیارت جامعه آمده که خدایا من را از بهترین پیروان ائمه(ع) قرار بده. بهترین‌پیروان ائمه(ع) بودن یعنی تبعیت مطلق و بی چون و چرا از امام، بهانه نیاوردن، از زیر بار مسئولیت فرار نکردن، امام زمان(عج) را به عنوان نماینده خدا باور کردن، امر او را امر خدا قبول کردن و دربست در اختیار او بودن و جان به کف گرفتن و عاشق لقا او و شهادت در راه خدا و او بودن. آنچه را که رزمندگان ما در دوران دفاع مقدس انجام دادند و آن حالتی را که شهید سلیمانی ما در برابر ولایت داشت یک آزمون است. امام حسین(ع) قبل از اینکه به کوفه بیایند نایب خود مسلم را فرستادند و مردم نشان دادند که دروغ می‌گفتند و فکر می‌کردند امام می‌خواهند ولی منتظر نبودند تا تهدیدی پیش آمد امام خود را رها کردند. کسی منتظر است که جان و مالش را که در دعای ندبه مکرر آمده، در راه امامش، محبوبش و رهبرش قربانی کند. این امتحاناتی که خدا در برهه‌های مختلف به عمل آورده؛ مثل دوران دفاع مقدس، دوران دفاع از حریم حرم و امروز هم برای دفاع از سلامتی و تبعیت از دستورات نایب امام زمان تکمیل کننده انتظار است.
دو آیه در سوره یوسف هست که هر دو جالب توجه است و علائم یک منتظر را به ما ارائه می‌دهد: دستور اول در این آیات این است که به پا خیزید این بیداری و خیزش بعد از بیداری، شرط و نشانه اول انتظار است که آدم از خواب گران برخیزد، مقصد بلند و قله را ببیند، فاصله‌اش را با مقصد ارزیابی کند و خیز بردارد که به قله که وجود نازنین امام زمان است برسد.
دوم اذهبوا و تحسسوا: اینکه باور قلبی داریم کافی نیست؛ ما باید این را حس کنیم. باید این حس برای جامعه پیش بیاید که یک عزیزی، یک گمشده‌ای، یک جانی، یک روحی و یک عزت بی‌بدیلی در راه است و ما باید به آن برسیم . باید جامعه وجود حضرت را که بر دلها حکومت می‌کند حس کند و جمعی این حس را داشته باشد که بدون حکومت معصوم(ع) کار تمام نیست. باید آقا خودش بیاید و جلوه خدا و جمال و جلال الهی، قدرت، ربوبیت و تدبیر الهی را در وجود او تماشا کنیم و به دریای عصمت برسیم.
سوم امید و پرهیز از ناامیدی است. کسانی که از قدرتهای بزرگ حساب می‌برند امیدوار نیستند. قدرت روحی ندارند. اعتمادی به خودشان و دینشان ندارند. به این اعتماد به نفس که با توکل بر خدا حاصل می‌شود می‌شود به یوسف رسید. یوسف وجود دارد بروید و پیدایش کنید. این امیدوار بودن و روح یاس و تنبلی را کنار گذاشتن علامت دیگری است.
سید بن طاووس که خودش اهل تشرف و سید اهل مراقبه است می‌گوید: برای ارتباط با امام زمان دو کد وجود دارد: یکی این آیه 88 سوره مبارکه یوسف است: فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ. به مضمون این اشعار حافظ: ما به این در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم/ از بد حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم.
انسان باید بداند که نیاز به پناهی دارد که پناهنده شود و آن پناه امام عصر(عج ا..) است. او منتظر است و آغوشش باز است. ما جا مانده‌ها و پر شکسته‌ها باید خود را به حضرت برسانیم و او سرمایه عالم آفرینش
است. او گنج خزائن الهی است و تا به او نرسیم ثروت کمال الهی را پیدا نکرده‌ایم.
یکی از وظایف مومنان در دوران غیبت که در روایات معصومین(ع) هم به آن تاکید زیادی شده، دعا برای فرج حضرت مهدی(عج) است. چرا باید برای ظهور صاحب الزمان(عج ا…) دعا کنیم؟
خود وجود نازنین امام عصر(عج) این توقع را دارند و به زبان آورده اند. ایشان فرموده‌اند: برای فرج من زیاد دعا کنید. در روایات از امام صادق(ع) و دیگر ائمه اطهار(ع) هم برای هر فرصتی دعا برای فرج توصیه شده؛ پس از نماز عصر باید برای فرج امام دعا کنیم. اینکه بعد از هر صلوات وعجل فرجهم می‌گوییم هم دعا برای فرج امام زمان(عج) است. برای هر موضوعی که می‌خواهیم دعا کنیم اول وظیفه داریم برای ظهور امام زمان(عج) دعا کنیم بعد برای حوایج خودمان و جامعه مان. این دعا نشانه عطش و احساس خلا به وجود حضرت حجت(عج) و زمینه ساز ظهور ایشان است.
در شرایط کنونی که جهان گرفتار بلا و بیماری است، توسل به حضرت صاحب الامر(عج) چه تاثیری در نجات بشریت دارد؟
بشر تا غرورش را نشکند احساس نیاز به رهبری امام معصوم(ع) نمی‌کند. تا کنون مدعیان دروغین مدیریت جهان که احساس کدخدایی می‌کردند خیلی مغرور بودند. برای اینکه راه صاف شود و معلوم شود که از کسی کاری ساخته نیست باید یدالله بیاید که همان حجت خداست. خدای متعال تمام قدرتهای بزرگ را با همه امکانات نظامیشان در برابر یک موجود ریز نامرئی عاجز کرده و اقتصاد، اقتدار و آرامششان را بر هم زده است و همه در یک حالت اضطرار قرار گرفته‌اند. دعا وقتی مستجاب می‌شود که امن یجیب مضطر اذا دعا و یکشف السوء باشد. تا جهان به اضطرار نرسد و از امکانات خود مایوس نشود حضرت تشریف نمی‌آورند. خدای متعال با یک ویروس نامرئی و ریز، همه قدرت طلبان جهان را زمین گیر کرده تا نشان دهد از انسان کاری ساخته نیست و هر وقت انسان عاجز شد باید دست به دامن امام زمان(عج) بشود. خدای متعال فرموده است: وابتغوا الیه الوسیله. در دعای جامعه کبیره هم عرضه می‌داریم: خدا به وسیله شما(معصومین) باران می فرستد، هم و غم را برطرف می‌کند و پریشانی را رفع می‌نماید. مشکلات جهانی فقط به دست امام عصر(عج) حل می‌شوند و خدای متعال جز ایشان کسی را به عنوان نماینده مطلق و جلوه خودش در زمین قرار نداده است. فقط امام زمان(عج) ما واسطه فیض است و خدا به دست ایشان انشالله عالم را نجات می‌دهد.
گفتگو: زهرا دلپذیر
منبع : آستان نیوز
