” وقف – نذر ” رسانه رضوی علیه آلاف التحیه و الثناء ( رواپرس ) / عفو و گذشت یکی از راه های کسب محبت الهی است

حجت‌الاسلام و المسلمین محمد مروج؛ کارشناس مذهبی ظهر امروز 27 مردادماه در برنامه سخنرانی حرم مطهر رضوی که به صورت تصویری برای زائران پخش شد، مطالبی را پیرامون موضوع گذشت از اشتباهات دیگران ایراد کرد و گفت: گذشت از خطای دیگران یکی از فضیلت ها وارزش های اخلاق انسانی است که از برترین فضایل اخلاق نبوی محسوب می شود.
وی با اشاره به اینکه افرادی که رنگ خدایی به خود می گیرند انسان های با گذشتی هستند که از خطا وگناه واشتباه دیگری چشم می پوشند، تصریح کرد: عفو و گذشت یکی از راه های رسیدن به مقامات والایی چون نیکوکاری، شکیبایی، پرهیزکاری و بهره مند شدن از محبت وگذشت الهی است.
سخنران حرم مطهر رضوی با بیان حدیثی از پیامبر(ص) که می‌فرماید:«روتنا اهل البیت العفو عمن ظلمنا و اعطاء من حرمنا؛ فتوت و بزرگ‌منشی ما خاندان رسالت، عفو و اغماض از کسی است که به ما ظلم کرده و بذل و عطا است به کسی که ما را محروم ساخته»، گفت: رسول خدا(ص) بدرفتاری‌هایی را که نسبت به شخص ایشان صورت می‌گرفت می‌بخشید، ولی نسبت به قانون‌شکنی و اینکه کسی حقوق دیگران را پایمال کند، هرگز ساکت نمی‌نشست و در واقع اخلاق نیکو و پرجاذبه پیامبر(ص) سبب پیشرفت دین اسلام شد.
وی با بیان آیه ای از قرآن کریم که خداوند متعال در خصوص دوستی فرموده است: «عفو و گذشت در برابر بدی‌ها، بستری برای ایجاد دوستی‌ها و پیوندهای محکم  اجتماعی می‌شود و دل‌های انسان‌‌ها را به هم نزدیک می‌کند»، افزود: کسی که از خطا ولغزش دیگری می گذرد رحمت ومهر الهی را به سوی خویش جلب می کند.
خطیب بارگاه منور امام هشتم(ع) با بیان اینکه دین اسلام دین عفو و بخشش و رحمت است، ابراز کرد: بخشش یکی از اصول مکارم اخلاقی که ظرفیت انسان را افزایش می‌دهد.
حجت الاسلام مروج در ادامه با بیان بخشی از فرمایشان رهبر کبیر انقلاب در خصوص گذشت، گفت: امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) می فرمایند: «از بزرگترین کمالات انسانی تجاوز (گذشت ) اشخاصی است که به او بدی کردند و صفت عفو و تجاوز،  از صفات جمالیه ی حق تعالی است که اتصاف به آن تشبه به مبادی عالیه است و هر کس که در تحت تربیت رب العالمین واقع شد و مربوب ذات مقدس حق تعالی شد، باید در او از صفات جمال حق جل و علا  جلوه ای حاصل شود و مرآت جمال جمیل الهی گردد و از بزرگترین اوصاف حق، رحمت بر عباد و تجاوز از سئیات و عفو از خطیئات است و اگر در انسان حظی از این اوصاف نباشد، در جواب سؤال قبر که وقت بروز سرایر است نتواند گفت: ربی الله آنگاه که سؤال شود، من ربک؛ زیرا که انتخاب این اسم در بین اسماء، اشارت به آن شاید باشد که در تحت تربیت چه کسی بودی و دست قدرت چه کسی در تو متصرف بود؟ پس اگر انسان در تحت ربوبیت ذات مقدس حق، تربیت شده باشد و ظاهر و باطنش مربی به آن تربیت باشد جواب می تواند دهد؛ و گر نه یا جواب ندهد و یا ربی الشیطان و یا ربی النفس الاماره شاید بگوید.
وی افزود: این بخش از بیانات ارزشمند امام(ره) نشانگر آن است که کسب روحیه ی عفو و گذشت نه تنها لازم است، بلکه از اوجب واجبات است و در حقیقت کسی که عفو می کند نخست در حق خویش لطف کرده و ملبس به صفتی از صفات پروردگار می شود.