*شاید این روزها درکمان از زندگی معلولین بیشتر شود چرا که خانه نشینی اجباری خیلی سخت و طاقت فرساست و حق هیچکس نیست ، شرایط جامعه برای معلولین دقیقاً مثل کرونا برای افراد عادی است با این شرایط موجود مفهوم معلول بیشتر نمایان و قابل درک است .
“رواپرس ” ، سرویس اجتماعی _ سرکار خانم ” پریسا پازوکی ” فعّال حوزه معلولین -دانشجوی دکتری رشته حسابداری
مدتی است دنیا درگیر ویروسی بنام کروناست ، ویروسی که باعث شده حداقل برای مدتی همگان در برابر یکسری اصول یکسان باشند.
رعایت بهداشت فردی ، قرنطینه ، یا ف ا ص ل ه گذاری اجتماعی ، پیر و جوان – فقیر و غنی – ضعیف و قوی یکسان هستند ؛ کرونا چقدر عادلانه و یکسان رفتار می کند . نه ژن خوب ، نه حساب بانکی و … ؛ برایش فرقی ندارد.
مدتی است همه یکسانیم و تبعیض از میان رفته است ، کاش این وضع در مورد شاخص های رفاه و زندگی نیز صادق بود نه ابتلاء یک بیماری !!!
راستی هم وطن قرنطینه خوش می گذرد ؟ آیا شما دوست ندارید آزادنه بیرون بیایید و به امور روزانه خود بپردازید ؟ تفریح و دیدار با دوستان ، ورزش ، تحصیل ، کسب درآمد و هزاران مورد دیگر.
معلوم است که همه دوست داریم اینکه سوال ندارد بخاطر شرایط موجود نمی توانیم از منزل خارج شویم نه اینکه نخواهیم یا نتوانیم بلکه ، بستر حضور ما در جامعه مهیّا نیست درست مثل معلولی که از بدو تولد به اجبار در قرنطینه است آنهم به علت نبود امکانات و آماده نبودن شرایط برای حضور معلولین در جامعه مانند سایر اقشار و تنها سهمشان از این فقط به اندازه قاب کوچک اتاقشان است و دیگر هیچ .
شاید این روزها درکمان از زندگی معلولین بیشتر شود چرا که خانه نشینی اجباری خیلی سخت و طاقت فرساست و حق هیچکس نیست ، شرایط جامعه برای معلولین دقیقاً مثل کرونا برای افراد عادی است با این شرایط موجود مفهوم معلول بیشتر نمایان و قابل درک است .
یکی از نمادهای عدالت اجتماعی تلاش جامعه برای فراهم آوردن بستری مناسب برای رشد همه اقشار جامعه است که معلولان جزیی از آن محسوب می شوند، شهری که نتواند بستر زندگی را برای اقشار مختلف فراهم نماید معلول است.
کاش جامعه ، مردم و مجریان قانون مانند کرونا عمل کنند ؛ برخورد یکسان با همه شهروندان !!!
محدودیت است ولی دلیل بر ناتوانی نیست…
